rupture

[ˈrʌptʃər]

1.

n.

1) разры́ў -ву m.

2) кіла́, гры́жа f.

2.

v.i.

разрыва́цца, ло́пацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

карыярэ́ксіс

(ад карыя- + гр. reksis = разрыў)

распад клетачнага ядра на часткі; адзін з прамежкавых этапаў некрабіёзу, які папярэднічае гібелі клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Разбра́тацца ’разарваць сваяцкую або сяброўскую сувязь’ (Нас.), ’разлічыцца, расправіцца’ (Жд. 2), рус. смал. разбрата́ться ’парваць з кім-небудзь сяброўскія адносіны’. Запазычана з польск. rozbratać się ’расстацца, разлучыцца з кім- або чым-небудзь’. Сюды ж разбра́т ’разрыў’: поўны разбрат са старым (Ластоўскі, Выбр., тв., 332).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tensile

[ˈtensəl]

adj.

1) даты́чны напру́жаньня

tensile force — сі́ла напру́жаньня

tensile strength — мяжа́ трыва́ласьці на разры́ў

2) расьцяжны́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

АМПЕРВАЛЬТО́ММЕТР,

тэстэр, універсальная прылада для вымярэння эл. напружання, сілы пераменнага і пастаяннага току, эл. актыўнага супраціўлення. Складаецца з амперметра, вальтметра, омметра. Бывае аналагавы (са стрэлачным ці светлавым паказальнікам) і лічбавы. Дае магчымасць выяўляць разрыў і кароткае замыканне ў эл. ланцугах, вызначаць рэжым работы асобных вузлоў электра- і радыёапаратуры.

т. 1, с. 322

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Разры́ўнік ’жывучка’, ’гарлянка’ (Касп.), разры́ў ’расліна гарлянка, Ajuga reptans L.’ ’тс’ (Кіс.), рус. дыял. разрыв‑трава. Ад рва́ць, разрыва́ць, паколькі расліна лічылася чароўнай травой, ад якой замкі і запоры распадаюцца і скарбы адмыкаюцца (Бел. міф., 421). Пра паўднёваславянскія адпаведнікі (серб. расковник ’тс’) гл. Мароевіч, ЗФЛ, 21/1, 220–223.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fragmentation

[,frægmenˈteɪʃən]

1.

n.

1) распа́д на ча́сткі

2) разры́ў на аско́лкі (бо́мбы, грана́ты)

2.

adj.

аско́лачны (грана́та, бо́мба)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

burst​1 [bɜ:st] n.

1. вы́бух, успы́шка; прары́ў;

a burst of flame успы́шка агню́;

a burst of energy прылі́ў эне́ргіі

2. вы́бух; разры́ў;

a burst of a bomb вы́бух бо́мбы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

margin [ˈmɑ:dʒɪn] n.

1. по́ле (старонкі);

in the margin на паля́х

2. разры́ў, запа́с (у выбарах, спаборніцтвах);

by/with a wide/narrow margin з вялі́кім/малы́м разры́вам

3. край, мяжа́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брэш

(фр. brèche)

1) пралом у сцяне, корпусе карабля, зроблены снарадам, мінай і інш.;

2) разрыў, парушэнне цэласнасці чаго-н.;

3) перан. страта (напр. б. у бюджэце).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)