Трыйло́чыць ‘гаварыць недарэчнасці, глупства, разводзіць плёткі’ (воран., Сл. ПЗБ). З літ. trailúoti ‘балбатаць, гаварыць пустое’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 73). Параўн. таксама трайла́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

plotkować

незак. пляткарыць, разводзіць плёткі; вымысляць; лухціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ба́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Разм. Правядзенне часу ў гутарках, забавах. Разводзіць [Дзяжа] розныя балясы Гадзіну добрую падрад. І раз у часе гэтых бавак З ўчастка роўнага сігнал: Брыгадны едзе генерал! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verdünnen

vt

1) рабі́ць танчэ́йшым

2) разбаўля́ць, разво́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schränken

vt

1) скрыжава́ць (рукі)

2) разво́дзіць (пілу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

каніце́ль

(фр. cannetille)

1) вельмі тонкая залатая або сярэбраная нітка для вышывання;

2) перан. нудная, зацяжная справа, валакіта (разводзіць к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

expatiate

[ekˈspeɪʃieɪt]

v.i.

1) (on) разво́дзіць гавары́льню; расьпі́свацца

2) блука́ць (у ду́мках)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozmnażać

незак.

1. размнажаць, размножваць;

2. разводзіць; пладзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

grßziehen

* аддз. vt

1) выро́шчваць, разво́дзіць

2) выхо́ўваць, выгадо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

та́ры-ба́ры, нескл.

Разм. Пустая размова, балбатня. Высокі, бялявы [хлопец] .. падыходзіць да цёткі, кланяецца ў пояс: — Прабачце, калі ласка. Тары-бары нам некалі разводзіць.. Мы шукаем гарманіста. Жычка. Трэба было сабраць усю сілу волі, каб не пачаць вось гэтак весці з ім [дзядзькам] тары-бары, і брацца за больш сур’ёзную справу. Карпюк. — Адчапіся! — лена махнула рукой гаспадыня. І да Марыхен: — А ты... ты не павінна тут разводзіць з .. [хлопцамі] свае дурныя тарыбары. Брыль. // у знач. вык. Ужываецца паводле знач. дзеясл. гаварыць, балбатаць. Яму — пра справу, а ён — тары-бары.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)