фо́рвард

(англ. forward = літар. пярэдні)

гулец нападзення ў футболе, хакеі і некаторых іншых спартыўных гульнях.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

anterior

[ænˈtɪriər]

adj.

1) пярэ́дні

2) папярэ́дні, ране́йшы

an anterior event — папярэ́дняе здарэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

foreground

[ˈfɔrgraʊnd]

n.

пярэ́дні плян (карці́ны)

in the foreground — на пярэ́днім пля́не, напе́радзе

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

галс, ‑а, м.

1. Снасць паруснага судна, якой прымацоўваецца да мачты ніжні пярэдні вугал косага паруса.

2. Напрамак руху судна адносна ветру. Правы галс. Левы зале. Змяніць галс.

3. Адрэзак шляху судна ад павароту да павароту.

[Гал. hals.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Vórraum

m -(e)s, -räume пярэ́дні пако́й, гасцёўня, хол

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

forefoot

[ˈfɔrfʊt]

n., pl. -feet

1) пярэ́дняя ла́па

2) Naut. пярэ́дні кане́ц кі́ля (вадапла́ва)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

набо́йка, ‑і, ДМ ‑бойцы; Р мн. ‑боек; ж.

1. Ніжні слой абцаса. Рызінавыя набойкі.

2. Металічная пласцінка, якая набіваецца на абцас і насок абутку. Выйшла [жанчына] у пярэдні пакой, прынесла чаравікі. Нямецкія, салдацкія. З жалезнымі набойкамі на насках і абцасах. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

headlight

[ˈhedlaɪt]

n.

1) фа́ра f. (аўтамабі́ля), пярэ́дні ліхта́р (лякаматы́ва)

2) ліхта́р на ма́чце вадапла́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Vórdergrund

m -(e)s, -gründe пярэ́дні план

etw. in den ~ stéllen — вы́сунуць што-н. на пярэ́дні план

im ~ stéhen* — быць на пярэ́днім пла́не

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вестыбюль ’пярэдні пакой, пярэдняя пры парадным уваходзе ў памяшканне’ (КТС, БРС). Сюды ж вестыбюльны. Нядаўняе запазычанне з рус. вестибюль < франц. vestibule ’сенцы, пярэдняя’ < лац. *ver‑stibulum ’ахоўваемы ўваход, сенцы’ (Шанскі, 1, В, 75; БЕР, 1, 137; Голуб-Ліер, 505).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)