мані́пула

(лац. manipulus = пучок)

старажытнарымская вайсковая адзінка, якая складаецца з дзвюх цэнтурый 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пражэ́ктар, ‑а, м.

Асвятляльны прыбор, які з дапамогай аптычнай сістэмы пасылае яркі пучок прамянёў у пэўным напрамку. Асветленае мноствам пражэктараў ледзяное поле стадыёна блішчала, як у сонечны дзень. Шыцік.

•••

Камсамольскі пражэктар — орган камсамольскага кантролю.

[Фр. projecteur ад лац. projectus — кінуты наперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́сма ж (некалькі нітак) Bündel n -s, -; (пучок валасоў) (Háar)strähne f -, -n, Lócke f -, -n; Knóten m -s, - (вузел)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Büschel

n -s, -

1) пучо́к; чуб

2) аха́пак (сена), вя́зка (галля)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

параксія́льны

(ад пара- + аксіяльны)

прывосевы, які мае аднолькавы напрамак з воссю (напр. п. пучок праменяў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

knot​1 [nɒt] n.

1. ву́зел (на вяроўцы, шнуры і да т.п.)

2. пучо́к (валасоў)

3. (марскі) ву́зел (мера хуткасці карабля = 1,853 км за гадзіну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пэ́ндзаль, ‑дзля, м.

Пучок шчаціння, валасоў або шэрсці, прымацаваны да ручкі, які служыць для нанясення фарбы, клею і пад. на паверхню чаго‑н. [Люба] макае пэндзаль у бляшанку з фарбай, якая прывешана да папружкі, піша на дрэве нумар. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пучэ́лька ’невялікая звязка тытуню’ (ПСл). Да пучок, пук ’вязка, сноп’, параўн.: рэжэм цюцюну пучэчкох (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́нік, ‑а, м.

Звязаны пучок галінак для паркі ў лазні, падмятання падлогі. Вязаць венікі. Бярозавы венік.

•••

Голы як стары венік гл. голы.

Помніць да новых венікаў гл. помніць.

Сядзець, як мыш пад венікам (як верабей у веніку) гл. сядзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gebínde

n -s, -

1) вя́зка, вяза́нка, звя́зак, пучо́к

2) с.-г. сноп

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)