дым, -у, мн. дымы́, -о́ў, м.

Лятучыя прадукты гарэння з дробнымі часцінкамі вугалю, што ўзнімаюцца ў паветра ў выглядзе цёмных клубоў.

Не бывае дыму без агню (з нар.).

◊

Пайсці з дымам (разм.) — марна прапасці.

Пускаць дым у вочы (разм.) — ствараць ілжывае ўражанне аб чым-н.

У дым (разм.) — вельмі моцна, да крайнасці напіцца, быць п’яным.

|| памянш. дымо́к, -мку́, м.

|| прым. дымавы́, -а́я, -о́е.

Дымавая заслона.

Дымавая шашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rumor

[ˈru:mər]

1.

n.

чу́тка, пагало́ска f.

2.

v.t.

пуска́ць чу́ткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shoot​1 [ʃu:t] n.

1. bot. па́растак, ато́жылак, расто́к;

put out shoots пуска́ць па́расткі

2. палява́нне; гру́па паляўні́чых

3. зды́мка (фільма)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ужываць □ пускаць у ход

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Пылю́шнік ’расліна Thalictrum L.’ Няясна, магчыма, да пыліць ’пускаць пылок’; адносна гэтай і іншых назваў расліны гл. Кісялеўскі, Аб нек. асабл., 26–27.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

puff​2 [pʌf] v.

1. (at/on) палі́ць цыгарэ́ту/лю́льку

2. (out) пуска́ць клубы́ ды́му/па́ры

3. infml пыхце́ць, дымі́ць; ця́жка ды́хаць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

germinate

[ˈdʒɜ:rmɪneɪt]

1.

v.i.

прараста́ць, праро́стваць, пуска́ць па́расткі

2.

v.t.

праро́шчваць (насе́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Dare verba in ventos

Кідаць словы на вецер.

Бросать слова на ветер.

бел. Кідаць/пускаць словы на вецер.

рус. Бросать слова на ветер.

фр. Dire des paroles en l’air (Говорить слова на ветер).

англ. Speak to the wind (Говорить ветру).

нем. Leere Versprechungen machen (Давать пустые обещания).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Прапуска́ць ’праводзіць’, ’распускаць’ (Сл. ПЗБ; LKK, 30). Паводле Грынавяцкене (там жа), семантычная інавацыя пад уплывам літ. palydė́ti ’праводзіць’ (< lydė́ti ’тс’), praléisti ’прапускаць’ (< léisti ’пускаць, таяць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Пі́шкаць ’грымець, бразгатаць’ (віл., Сл. ПЗБ). Параўноўваюць з літ. pyškėti ’тс’ (Грынавяцкене, там жа); аднак параўн. таксама пышкаць ’пыхкаць, шумець; пускаць’, што мае іншаславянскія паралелі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)