Verbum

біягеахі́мія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае працэсы, што адбываюцца ў біясферы з удзелам жывых арганізмаў.

[Ад грэч. bíos — жыццё, gē — зямля і хімія.]

абарача́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Здольны вяртацца ў свой першапачатковы, зыходны стан. Абарачальныя працэсы. Абарачальныя рэакцыі.

гідрафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Раздзел геафізікі, які вывучае працэсы, што адбываюцца ў гідрасферы.

канвекцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канвекцыі, звязаны з ёй. Канвекцыйныя працэсы ў атмасферы.

каталіты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да каталізу, звязаны з каталізам. Каталітычная рэакцыя. Каталітычныя працэсы.

тэрмахі́мія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел фізічнай хіміі, які вывучае цеплавыя рэакцыі і сумежныя хімічныя працэсы.

электро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да электрода. Электродныя працэсы. // Які з’яўляецца электродам. Электродны стрыжань.

біяфі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Навука, якая вывучае фізічныя і фізіка-хімічныя працэсы ў жывых арганізмах.

[Грэч. bíos — жыццё і фізіка.]

астрафі́зіка, ‑і, ДМ ‑зіцы, ж.

Раздзел астраноміі, які вывучае фізічныя з’явы і хімічныя працэсы ў нябесных целах.