прака́т², -у, М -ка́це, м.

Перадача рухомай маёмасці ў часовае карыстанне за плату, а таксама само карыстанне.

Плаціць за п. каляскі.

Бюро пракату.

|| прым. прака́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлеграфава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тэлеграфаваць; перадача паведамленняў па тэлеграфе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеінфарма́цыя, ‑і, ж.

Інфармацыйныя паведамленні, якія перадаюцца па тэлебачанні; перадача такіх паведамленняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотатэлегра́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тэлеграфны апарат для перадачы адлюстраванняў (рукапісаў, малюнкаў, фотаздымкаў) на фатаграфічную паперу, а таксама перадача адлюстраванняў сродкамі такога апарата.

|| прым. фотатэлегра́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стэрэафані́я, -і, ж. (спец.).

Перадача ці ўзнаўленне гуку, якія даюць магчымасць вызначыць напрамак гучання і размяшчэння крыніцы гуку ў прасторы.

|| прым. стэрэафані́чны, -ая, -ае.

С. запіс.

Стэрэафанічнае кіно.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераба́ўка, ‑і, ДМ ‑баўцы; Р мн. ‑бавак; ж.

Разм. Перадача лішняга, лішак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэлеграфі́я, ‑і, ж.

Перадача і прыём па радыё паведамленняў з дапамогай тэлеграфнага кода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланцуго́вы, -ая, -ае.

1. 3 ланцугамі, на ланцугах; які дзейнічае з дапамогай ланцугоў (у 1 знач.).

Ланцуговая перадача.

2. Які ідзе адзін за адным падобна звёнам ланцуга.

Ланцуговая рэакцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэлечасо́піс, ‑а, м.

Перыядычная тэлевізійная перадача, якая складаецца з некалькіх сюжэтаў (старонак); тэлевізійны часопіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

секулярыза́цыя, ‑і, ж.

1. Перадача царкоўнай і манастырскай уласнасці ва ўласнасць дзяржавы. Секулярызацыя манастырскіх зямель.

2. Канфіскацыя чаго‑н. з царкоўнага, духоўнага ведання і перадача свецкаму, грамадзянскаму. Секулярызацыя школьнага навучання. // перан. Вызваленне грамадскай і індывідуальнай свядомасці ад уплыву рэлігіі. Секулярызацыя думкі.

[Ад лац. saecularis — сведкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)