farmland

[ˈfɑ:rmlænd]

n.

во́рная зямля́ й па́ша або́ паплавы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пашалы́к

(тур. pašalik)

правінцыя або вобласць у султанскай Турцыі, якою кіраваў паша.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

отго́нный с.-х. адго́нны;

отго́нное животново́дство адго́нная жывёлагадо́ўля;

отго́нные па́стбища адго́нная па́ша.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Па́жа ’паша’ (Янк. 1, Сл. ПЗБ). З паша ў выніку дыялектнага інтэрвакальнага азванчэння глухіх зычных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Páscha

m -s, -s гіст. паша́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Grásfutter

n -s па́ша, падно́жны корм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Grásland

n -(е)s луг, па́ша

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Álp, Álpe

f -, -en го́рная [альпі́йская] па́ша

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

błonie

н. луг, паша; абалонь; прырэчная даліна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міралю́бны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і міралюбівы. Паша краіна заўсёды была, ёсць і застанецца міралюбнай. «Работніца і сялянка». Тон князя змяніўся і з сухавата-здзеклівага стаў амаль міралюбным. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)