delegate​2 [ˈdelɪgeɪt] v. дэлегава́ць; пасыла́ць дэлега́там;

delegate authority перадава́ць паўнамо́цтвы;

delegate work даруча́ць рабо́ту

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пе́рчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Пасылаць што‑н. перцам, сыпаць у што‑н. перац. Час ад часу кухар.. маліўся, абціраў пот і маўкліва, старанна смажыў, перчыў, паліваў... Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éinsenden

* vt дасыла́ць, дастаўля́ць; пасыла́ць, адпраўля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

безгаспада́рлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць безгаспадарлівага; няздольнасць умела і эканомна кіраваць гаспадаркай. Вось яму [старшыні суседняга калгаса] «Сокала» пасылаць не варта: абавязкова папракне ў фанабэрстве, у безгаспадарлівасці.. бо сам ён гаспадар эканомны і сціплы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлеграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак.

1. Паслаць (пасылаць) якое‑н. паведамленне па тэлеграфе. Тэлеграфаваць аб прыездзе.

2. што і аб чым. Паведаміць (паведамляць) што‑н. па тэлеграфе. Тэлеграфуйце дзень прыезду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

náchschicken

vt (D) пасыла́ць усле́д (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reroute

[,ri:ˈru:t]

v.t.

пасыла́ць но́вай або́ і́ншай даро́гай; мяня́ць маршру́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак. і незак., што.

Накіраваць (накіроўваць), паслаць (пасылаць) што‑н. на пэўны адрас. Адрасаваць пісьмо маці. // Накіраваць (накіроўваць), звярнуць (звяртаць) да каго‑, чаго‑н. Я адрасую слова Да Аб’яднаных Нацый. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ekspediować

незак.

1. адпраўляць, пасылаць;

2. абслугоўваць пакупнікоў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Тура́ць, туря́ць ‘ганяць’ (Нас., Юрч. Вытв.; чач., ЖНС, Бяльк.), ‘часта пасылаць’: сюды‑туды тураюць аднаго мяне за каждым дзедам (Нас.), ‘насіць, калыхаць на руках’ (Сцяшк. Сл.), тура́цца ‘ганяцца’ (чач., Жыв. НС), туря́цца ‘тс’ (Юрч. Вытв.). Гл. турыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)