идти́ несов.
1. ісці́;
2. (ехать) ісці́, е́хаць;
маши́на идёт машы́на ідзе́ (е́дзе);
3. (двигаться по воде) ісці́; плы́сці, плыць;
лёд идёт лёд ідзе́ (плыве́);
4. (сдвигаться с места) разг. ісці́, пасо́ўвацца;
сунду́к тяжёл и не идёт с ме́ста ку́фар ця́жкі і не ідзе́ з ме́сца;
5. (устремляться на приманку) бра́цца;
о́кунь хорошо́ идёт на червяка́ аку́нь до́бра бярэ́цца на чарвяка́;
6. (протекать во времени, проходить) ісці́, міна́ць;
шли дни ішлі́ (міна́лі) дні;
7. (вдвигаться внутрь, приходиться впору) ле́зці;
сапо́г не идёт на́ ногу бот не ле́зе на нагу́;
8. (тянуться — о горах, лесе и т. п.) ісці́, цягну́цца;
9. (падать, литься) ісці́;
снег идёт снег ідзе́;
вода́ идёт вада́ ідзе́;
10. (быть подходящим) разг. пасава́ць, падыхо́дзіць; (быть к лицу) быць да твару́; (иметь отношение) даты́чыцца, мець дачыне́нне;
зелёное не идёт к голубо́му зялёнае не пасу́е (не падыхо́дзіць) да блакі́тнага;
ей очень идёт кра́сный цвет ёй ве́льмі да тва́ру чырво́ны ко́лер;
э́то не идёт к де́лу гэ́та не даты́чыцца (не ма́е дачыне́ння) да спра́вы;
11. (принимать какое-л. течение) ісці́, бра́цца; (клониться) хілі́цца;
де́ло идёт к сва́дьбе спра́ва ідзе́ да вясе́лля;
пого́да шла на мете́ль бра́лася на мяце́ліцу;
◊
идти́ на у́быль ісці́ на змяншэ́нне (на спад);
идти́ ко дну ісці́ на дно;
идти́ впрок ісці́ на кары́сць;
не идёт с ума́ не выхо́дзіць з галавы́;
не идёт на ум не ідзе́ (не ле́зе) у галаву́;
идти́ в сравне́ние ісці́ ў параўна́нне;
речь, вопро́с, дело́ идёт о… гаво́рка, пыта́нне, спра́ва ідзе́ аб (пра)…;
сон не идёт сон не ідзе́ (не бярэ́);
куда́ ни шло! ≅ дзе маё (на́ша) не прапада́ла;
идёт! до́бра!, зго́да!, няха́й так!;
де́ло идёт хорошо́ спра́ва ідзе́ до́бра;
идти́ на что ісці́ на што;
идёт, как коро́ве седло́ погов. падыхо́дзіць, як каро́ве сядло́;
всё идёт прекра́сно усё ідзе́ цудо́ўна;
голова́ идёт кру́гом галава́ кру́ціцца;
идти́ на у́дочку ісці́ на ву́дачку, паддава́цца падма́ну;
идти́ на попя́тный ісці́ (адступа́ць) наза́д.