chronologicznie

храналагічна; у храналагічным парадку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

беспара́дковы (пазбаўлены парадку) úngeordnet; chaótisch [kɑ-]; (бессістэмны) úngeregelt, systémlos

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прымусо́вы Zwangs-, zwángsläufig;

у прымусо́вым пара́дку zwángsweise, zwángsläufig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дысцыплі́на¹, -ы, ж.

Абавязковае для ўсіх членаў якога-н. калектыву падпарадкаванне вызначанаму парадку, правілам.

Працоўная д.

Воінская д.

Школьная д.

|| прым. дысцыпліна́рны, -ая, -ае.

Дысцыплінарнае спагнанне.

Д. статут.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расста́віцца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -віцца; -вімся, -віцеся, -вяцца; зак. (разм.).

Размясціцца, стаўшы на патрэбных месцах у пэўным парадку.

|| незак. расстаўля́цца, -я́ецца; -я́емся, -я́ецеся, -я́юцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

disorderly conduct

хуліга́нства, парушэ́ньне пара́дку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бязла́дны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены парадку, хаатычны.

Б. натоўп.

2. У якім няма пэўнай сістэмы, паслядоўнасці, рытму; сумбурны.

Бязладная гаворка.

3. Бесталковы, неарганізаваны.

Б. чалавек.

|| наз. бязла́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспара́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Адсутнасць парадку.

У хаце б.

Валяцца ў беспарадку.

2. звычайна мн. Масавыя народныя хваляванні як форма пратэсту супраць улады.

Беспарадкі ў казармах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неаха́йны, -ая, -ае.

1. Які не захоўвае чысціні, парадку; які ўтрымліваецца ў беспарадку.

Неахайная гаспадыня.

Н. пакой.

2. Зроблены абы-як, без стараннасці.

Неахайная работа.

|| наз. неаха́йнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэво́н, ‑у, м.

Чацвёрты па парадку перыяд палеазойскай эры ў гісторыі Зямлі.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)