атама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Начальнік у казацкіх войсках і пасяленнях, які выконвае ваенныя, палітычныя і адміністрацыйныя функцыі.

Станічны а.

2. перан. Важак, завадатар якой-н. групы, банды, шайкі і пад.

А. разбойнікаў.

|| прым. атама́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

politics [ˈpɒlətɪks] n.

1. палі́тыка, паліты́чная дзе́йнасць;

Politics has never interested me. Палітыка мяне ніколі не цікавіла.

2. паліты́чныя по́гляды;

What are your politics? Якія ў вас палітычныя погляды?

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

чарты́зм, ‑у, м.

Гіст. Масавы рэвалюцыйны рух англійскіх рабочых у 30–40 гг. 19 ст. за палітычныя правы і паляпшэнне эканамічнага становішча.

[Ад англ. chartism.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

politisíeren

vi разважа́ць на паліты́чныя тэ́мы, займа́цца палі́тыкай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

political [pəˈlɪtɪkl] adj.

1. паліты́чны; дзяржа́ўны;

a loss of political freedom стра́та паліты́чнай свабо́ды;

political parties паліты́чныя па́ртыі;

political rights паліты́чныя правы́

2. звя́заны з палі́тыкай;

a political decision паліты́чнае рашэ́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

грамада́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

1. Група людзей, натоўп.

2. Пазямельная абшчына ў Беларусі і Украіне да рэвалюцыі 1917 г., а таксама сход членаў гэтай абшчыны.

3. Аб’яднанне, арганізацыя людзей, якія маюць агульныя мэты, звычайна палітычныя.

Беларуская сацыялістычная г.

Беларуская сацыял-дэмакратычная г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэфо́рма, -ы, мн. -ы, -фо́рм і -аў, ж.

1. Пераўтварэнне, змена, перабудова чаго-н.

Р. адукацыі.

Р. правапісу.

Грашовая р.

2. Пераўтварэнне ў якой-н. галіне палітычнага жыцця, якое не датычыць асноў існуючага сацыяльнага ладу.

Палітычныя рэформы.

|| прым. рэфо́рменны, -ая, -ае (да 2 знач.; уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракламава́ць

(лац. proclamare)

абвяшчаць, аб’яўляць пэўныя палітычныя ці іншыя погляды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

устанаўле́нне ср.

1. установле́ние; определе́ние; учрежде́ние; см. устана́ўліваць;

2. (общественное установление) учрежде́ние;

паліты́чныя ўстанаўле́нні грама́дства — полити́ческие учрежде́ния о́бщества

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галадава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак.

Разм. Тое, што і галадаць. Палітычныя вязні астрога галадавалі чацвёра сутак, і турэмнае начальства вымушана было палічыцца з некаторымі іх патрабаваннямі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)