па́ліўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паліва; які выкарыстоўваецца як паліва. Паліўны газ. // Прызначаны для падачы, перавозкі, захоўвання паліва. Паліўны бак. Паліўны склад. // Які мае адносіны да вытворчасці, здабычы паліва. Паліўная прамысловасць.

2. Разм. Прыгодны для таго, каб паліць (пра дровы, печ і пад.). Паліўная печ.

паліўны́, ‑а́я, ‑о́е.

Які мае адносіны да паліўкі. Паліўное земляробства. Паліўны сезон. // Прызначаны для паліўкі. Паліўныя жалабы. // Які мае патрэбу ў паліўцы. Паліўныя культуры. Паліўныя землі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pędny :

materiał pędny — паліва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Héizmaterial

n -s па́ліва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

малакалары́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае малую, недастатковую колькасць калорый. Малакаларыйнае паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Апа́л. Рус. дыял. опал ’апаленае месца’, укр. опал ’ацяпленне, паліва’, польск. opał ’тс’, чэш., славац. opal (спец.) ’акаліна’, ’загар’, в.-луж. wopał ’апёк’. Бязафікснае ўтварэнне ад дзеяслова апаліць, апальваць. Пры замацаванні значэння ’паліва’ магчымы польскі ўплыў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кізя́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м.

Гной з дамешкай саломы, які ў паўднёвых краінах высушваецца ў выглядзе цаглін і скарыстоўваецца як паліва.

|| прым. кізяко́вы, -ая, -ае.

К. дым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

sufficiency [səˈfɪʃnsi] n. fml (of) даста́так, дастатко́васць;

sufficiency of fuel дастатко́вы запа́с па́ліва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fuel​1 [fju:əl] n. па́ліва, гару́чае;

liquid/solid fuel ва́дкае/цвёрдае па́ліва

♦

add fresh fuel to a quarrel распа́льваць сва́рку;

add fuel to the flames падліва́ць ма́сла/смалы́ ў аго́нь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фарсу́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (спец.).

Прыбор для распыльвання якіх-н. вадкасцей або парашкападобнага паліва ў топках паравых катлоў, цыліндрах рухавікоў і пад.

Ф. паравоза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

газазабеспячэ́нне, ‑я, н.

Арганізаваная падача і размеркаванне газавага паліва для патрэб народнай гаспадаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)