Verbum

анлайнавы слоўнік

Катэ́дж ’катэдж’ (ТСБМ, БРС). З тым жа значэннем рус. котте́дж, укр. коте́дж. Запазычанне з англ. мовы. Параўн. англ. cottage ’тс’ (утварэнне ад cot ’хаціна’ суфіксам ‑age). Спачатку слова папала ў рус. мову (у сярэдзіне XIX ст.; упершыню сустракаецца ў раманс Ганчарова «Абломаў») і мела націск крыніцы — ко́ттедж. У якасці варварызма рус. коттедж адзначалася яшчэ ў «Путевых письмах» Грэча (1839 г.). Падвойны націск (ко́ттедж, котте́дж) зафіксаваны ў слоўніку Ушакова (1935 г.), сучасны націск (на другім складзе) замацаваўся значна пазней.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́та (су́то) ’многа, багата’, ’туга’, ’вельмі’, су́ты ’падвойны’, ’вельмі задаволены, дастатковы’ (Нас.). Укр. су́то ’зусім, чыста, поўнасцю’, сут ’вялікая колькасць’, су́тий ’сапраўдны; багаты’, рус. су́то ’многа, вельмі’, польск. suto ’ў вялікай колькасці, багата’, suty ’багаты, вялікі, шчодры’, чэш. suty ’ссыпаны, вымалачаны (пра збожжа)’, ’поўны’. Ад старога залежнага дзеепрыслоўя прош. ч. *сутъ, утворанага ад прасл. *suti, *sъpǫ, дзеяслова з іншай ступенню чаргавання да *sypati ’сыпаць’; першаснае значэнне ’насыпана поўна’ (Фасмер, 3, 811; Борысь, 588; Брукнер, 524). Ст.-бел. су́тый ’багаты, шчодры’ Булыка (Лекс. запазыч., 195) выводзіць са ст.-польск. suty ’тс’ (XVII ст.), што няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

duplicate

[ˈdu:plɪkeɪt]

adj.

1) двайны́; падво́ены; адно́лькавы

2) запасны́; падво́йны

duplicate keys — запасны́я ключы́

ко́пія f.; дупліка́т -у m.

in duplicate — у двух экзэмпля́рах

[ˈdu:plɪkət]

v.t.

капіява́ць, рабі́ць ко́пію, падво́йваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ГРЫ́НА ФО́РМУЛЫ,

формулы інтэгральнага злічэння, якія звязваюць паміж сабой інтэгралы розных тыпаў. Самая простая з іх, вядомая яшчэ Л.Эйлеру (1771), звязвае падвойны інтэграл па плоскай паверхні S з крывалінейным інтэгралам па яе мяжы L: $\int_{(L)}^{} P d x + Q d y = \int_{(S)}^{} (\frac{\partial Q}{\partial x} - \frac{\partial P}{\partial y} d x d y)$ ; яе фіз. сэнс: паток вадкасці, якая цячэ па плоскасці са скорасцю V(Q, -P) праз мяжу L, роўны інтэгралу ад інтэнсіўнасці (дывергенцыі) крыніц і сцёкаў, размеркаваных па паверхні S. Дзве інш. формулы, што звязваюць інтэгралы па аб’ёме і па паверхні, якая яго абмяжоўвае, апублікаваны Дж.Грынам у 1828 у сувязі з даследаваннямі па тэорыі патэнцыялу. Гл. таксама Астраградскага формула, Стокса формула.

Р.Т.Вальвачоў.

т. 5, с. 482

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дублёр

(фр. doubleur, ад double = падвойны)

1) той, хто паралельна з кім-н. выконвае аднолькавую работу і ў патрэбны момант можа замяніць яго (напр. артыст-д., д.-касманаўт);

2) другі састаў спартыўнай каманды, які з’яўляецца рэзервам для асноўнага саставу.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

jowl

[dʒaʊl]

1) ські́віца f.

2) шчака́ f.

[dʒaʊl]

1) падво́йны падбаро́дак, вальля́к -а m.

2) падгру́дак -ка m. (у жывёліны)

3) вальлё n., вальля́к -а́ m. (у пту́шак)

III

[dʒaʊl]

галава́ ры́бы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

АМПЕ́РА ЗАКО́Н,

закон механічнага (пандэраматорнага) узаемадзеяння двух токаў, якія цякуць у элементарных адрэзках праваднікоў, што знаходзяцца на некаторай адлегласці адзін ад аднаго. Адкрыты А.М.Амперам (1820). Сіла $d {\vec{F}}_{12}$ , якая дзейнічае на элемент аб’ёму ${dV}_{2}$ правадніка з токам $I_{2}$ з боку элемента аб’ёму ${dV}_{1}$ правадніка з токам $I_{1}$ , вызначаецца формулай: $d {\vec{F}}_{12} = \frac{μ_{0}}{4_{π}} ({\vec{j}}_{2} \times ({\vec{j}}_{1} \times {\vec{r}}_{12})) \frac{{dv}_{1} {dv}_{2}}{{r^{3}}_{12}}$ , дзе μ₀ — магн. пастаянная, ${\vec{j}}_{1}$ і ${\vec{j}}_{2}$ — шчыльнасць эл. токаў $I_{1}$ і $I_{2}$ , ${\vec{r}}_{12}$ — радыус-вектар, што вызначае становішча ${dv}_{2}$ адносна ${dv}_{1}$ , ${\vec{j}}_{2} \times ({\vec{j}}_{1} \times {\vec{r}}_{12})$ — падвойны вектарны здабытак вектараў ${\vec{j}}_{1}$ , ${\vec{j}}_{2}$ , ${\vec{r}}_{12}$ .

т. 1, с. 321

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ды́птых

(гр. diptychos = падвойны)

1) складная, пакрытая воскам дошчачка для пісьма ў старажытных грэкаў і рымлян;

2) двухстворкавы складзень з жывапісным малюнкам на кожнай створцы;

3) кампазіцыя з дзвюх карцін, звязаных адзінай задумай;

4) музычны цыкл з дзвюх п’ес.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дубле́т

(фр. doublet, ад double = падвойны)

1) другі экзэмпляр якой-н. рэчы ў калекцыі, музеі, бібліятэцы і г.д.;

2) падроблены каштоўны камень, у якім сапраўднай з’яўляецца толькі верхняя частка;

3) адначасовы выстрал з абодвух ствалоў дубальтоўкі;

4) фіз. пара блізка размешчаных спектральных ліній.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кішэ́нь ₁, кішэ́ня ’ўшыты ў адзенне мяшочак для дробных рэчаў’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Бяльк., Янк. II, Сл. паўн.-зах., ТС, Мал., Ян., Грыг., Яруш., Др.-Падб., Мядзв.). У апошняй крыніцы адзначана як запазычанне з польскай мовы (параўн. Кюнэ, Poln., 64). Ст.-бел. кешаня, кішеня (з 1555 г.) (Булыка, Запазыч., 154), кишеня ’жывот’, польск. kieszeń ’кішэня’, чэш. kešena, славац. kešeň, kešeňa. Рус. кишеня ’жывот’ семантычна не суадносіцца з іншымі паралелямі і ў той жа час адпавядае палаб. tʼèsin ’страўнік’ (< *kъsenь), хоць апошняе мае іншую фанетычную структуру. Калі *kyšenʼa (= рус. кишеня) < *kyxenʼa < *kysenʼa, архетып, да якога ўзводзіцца палаб. форма, не рэалізаваў пераход s > x пасля й, што трэба лічыць неверагодным. Таму палаб. *kъsenь < *kъšenь, што тлумачыцца вядомым спарадычным пераходам š > s у палабскіх дыялектах. Такім чынам, прасл. kъšenь/kyšenʼa. Формы чэш. kešena, славац. kešeň, kešeňa — запазычанні з польскай мовы, дзе рэфлекс ъ > e рэгулярны (kieszeń). На беларускай і ўкраінскай моўнай глебе наглядаецца падвойны рэфлекс і кантамінацыя форм kъšenь і kyšenʼa (параўн. ст.-бел. кешеня і кішеня). Булыка (Запазыч., 154) разглядае іх як запазычанні з польскай мовы. З гэтым трэба пагадзіцца, але вывядзенне польск. kieszeń з тур. késé не адпавядае рэчаіснасці, бо храналагічна немагчымае (параўн. Слаўскі, 2, 158). Прасл. kъšenь, kyšenʼa аднаго паходжання з прасл. kyšьka (Бернекер, 503). Гл. кішка ₁.

Кішэ́нь ₂ ’малая ўкладка снапоў’ (ДАБМ). Да кішэнь ₁. Малая ўкладка складалася з пастаўленых снапоў каласамі ўгору і была пакрыта зверху адным або двума снапамі каласамі ўніз нібы шапкай (гл. каментарыі да ДАБМ, карта 286). Такая ўкладка падобна да кішэні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)