гіпс, -у, м.

1. Мінеральнае рэчыва белага ці жоўтага колеру.

Пласт гіпсу.

2. Скульптурны злепак з такога рэчыва.

3. Хірургічная павязка з такога рэчыва, якую накладваюць пры пераломах, вывіхах.

Нага ў гіпсе.

|| прым. гі́псавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

salve​1 [sælv] n. гаю́чая мазь; крэм;

lip salve губна́я пама́да;

a salve dressing павя́зка з ма́ззю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

флю́сны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да флюсу ​1. Флюсная павязка.

флю́сны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Тое, што і флюсавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

opaska

ж.

1. павязка; паясок;

opaska biodrowa — набедраная павязка;

opaska uciskowa мед. жгут;

opaska żałobna — жалобная павязка на руку; чорная стужка;

2. бандаж;

3. бандэроль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Tráuerflor

m -s, -e жало́бная павя́зка; крэп

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шы́на, -ы, мн. -ы, шын, ж.

1. Гумавы або металічны абруч на вобадзе кола.

2. Цвёрдая накладная павязка на месцы пералому ці іншага пашкоджання для забеспячэння нерухомасці пашкоджаных частак цела.

Узяць у шыны нагу.

|| прым. шы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

krepa

ж.

1. крэп;

2. жалобная павязка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дыядэ́ма, -ы, мн. -ы, -дэ́м, ж.

1. Вянок або галаўная павязка з упрыгожаннямі з каштоўных камянёў, якія надзявалі цары і вярхоўныя жрацы ў мінулыя часы.

2. Жаночае галаўное ўпрыгожанне з каштоўных камянёў у выглядзе кароны.

Д. з сапраўднымі брыльянтамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

band​1 [bænd] n.

1. сту́жка, тасьма́;

a crepe band жало́бная павя́зка (на рукаве)

2. паласа́ часто́т (пра радыё)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жало́ба, -ы, ж.

1. Смутак з прычыны чыёй-н. смерці, народнага гора, бедства; выражаецца ў адмене гулянак, забаўляльных відовішчаў.

Краіна ў жалобе.

2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку.

Насіць жалобу.

|| прым. жало́бны, -ая, -ае.

Ж. мітынг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)