адраі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -і́цца; зак. (спец.).

Утварыць новы рой, аддзяліўшыся ад старога (пра пчол).

Пчолы адраіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Novus rex, nova lex

Новы цар ‒ новы закон.

Новый царь ‒ новый закон.

бел. Новы поп ‒ новае і маленне. За новым каралём ‒ дагары камлём. Новы венік чыста мяце.

рус. Новая метла по-новому метёт.

фр. C’est le balai neuf (Это ‒ новая метла).

англ. New kings make new laws (Новые короли творят новые законы).

нем. Neue Besen kehren gut (Новые мётлы метут хорошо).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

млада...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. малады, новы, напр.: младагегельянцы, младапісьменны (пра мову: які атрымаў пісьменнасць у нядаўні час).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыль², -ю, м.

Спосаб летазлічэння.

Стары с. (так зв. юліянскі каляндар). Новы с. (так зв. грыгарыянскі каляндар). Першага студзеня па новым стылі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

odkrywczy

наватарскі; новы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

укла́д¹, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Устаноўлены або ўсталяваны парадак, лад (грамадскага жыцця, побыту і пад.).

Новы ў. жыцця.

Гаспадарчы ў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фасо́н прям., перен. фасо́н, -ну м.;

снять фасо́н зняць фасо́н;

на но́вый фасо́н перен. на но́вы фасо́н, на но́вы лад;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

remarry [ˌri:ˈmæri] v. узя́ць но́вы шлюб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

неа-

(гр. neos = новы)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «новы».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

New Testament

Но́вы Запаве́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)