Verbum

і́ншы, -ая, -ае.

1. Другі, які адрозніваецца ад каго-н., чаго-н.

Іншыя парадкі.

Іншая думка.

2. Які-небудзь, некаторы.

Іншаму (наз.) такая размова не даспадобы.

◊

Іншы раз — часам.

Між іншым — мімаходам, дарэчы, к слову кажучы.

Той ці іншы — хто-небудзь, які-небудзь.

куды́-нікуды́, прысл.

У якое-небудзь месца.

Ну ходзім жа к.

слаба́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм., неадабр.).

Слабы ў якіх-небудзь адносінах чалавек.

перагарава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; зак., што.

Перанесці, перажыць (нястачу, гора).

Зіму як-небудзь перагаруем.

абы-куды́, прысл.

Куды папала, куды-небудзь.

Ехаць а.

На экскурсію паслалі не а., а ў сталіцу.

памеркава́цца, -мярку́юся, -мярку́ешся, -мярку́ецца; -мярку́йся; зак.

Прыйсці да ўзаемнага пагаднення, паладзіць.

Мы з ім як-небудзь памяркуемся.

зубаска́ліць, -лю, -ліш, -ліць; незак. (разм.).

Насміхацца з каго-небудзь, а таксама ўвогуле смяяцца, жартаваць.

|| наз. зубаска́льства, -а, н.

апрана́ха, -і, ДМ -на́се, мн. -і, -на́х, ж. (разм.).

Прадмет верхняга адзення.

Накінь на плечы якую-небудзь апранаху.

по́стфікс, -а, мн. -ы, -аў, м.

У граматыцы: словаўтваральная марфема, якая ідзе за канчаткам (напр., -цца, -це, -сьці, -небудзь).