звы́чай, -ю,
1. Агульнапрыняты парадак, правілы, што даўно ўкараніліся ў быце
2. Прывычны спосаб дзеяння, прывычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
звы́чай, -ю,
1. Агульнапрыняты парадак, правілы, што даўно ўкараніліся ў быце
2. Прывычны спосаб дзеяння, прывычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
волевыяўле́нне, ‑я,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іншапляме́нны, ‑ая, ‑ае.
Які належыць да іншага племені,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каласа́льны, ‑ая, ‑ае.
Незвычайна вялікі, велізарны.
[Фр. colossal.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
враг
1. во́раг, -га
кла́ссовый враг кла́савы во́раг;
враг
2. (дьявол)
враг попу́тал нячы́сты (нячы́сцік, чорт) падбі́ў (падаткну́ў);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
этнагене́з
(ад этнас + -генез)
паходжанне якога
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
мо́кша, ‑ы,
Адна з дзвюх этнаграфічных груп мардоўскага
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эрзя, ‑і,
Адна з дзвюх этнаграфічных груп мардоўскага
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
этно́нім, ‑а,
Назва нацыі,
[Ад грэч. éthnos — племя, народ і ónyma — імя, назва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выка́знік, -а,
1. У граматыцы: галоўны член сказа, які абазначае дзеянне ці стан прадмета, выражанага дзейнікам.
2. Тое, што і выразнік.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)