грог, ‑у, м.
Моцны напітак з каньяку або рому з цукрам і гарачай вадой.
[Англ. grog.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́рмут, ‑у, М ‑муце, м.
Алкагольны напітак, прыгатаваны з вінаграднага віна і настою траў.
[Ням. Wermut.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лімана́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Салодкі безалкагольны напітак з сокам лімона ці іншых фруктаў.
[Фр. limonade.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́ка-ко́ла, ‑ы, ж.
Безалкагольны газіраваны напітак з дабаўкай экстракту з лісця какавы і арэхаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пу́ншавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пуншу; прыгатаваны з пуншам. Пуншавы напітак. Пуншавае марожанае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́давы, -ая, -ае.
1. гл. сода.
2. у знач. наз. со́давая, -ай, ж. Напітак з раствору пітной соды і спажыўнай солі ў газіраванай вадзе; содавая вада.
Выпіць шклянку содавай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шумлі́вы I шумли́вый;
ш. лес — шумли́вый лес
шумлі́вы II пе́нистый;
ш. напі́так — пе́нистый напи́ток
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Тру́нак ‘напітак’, ‘алкагольны напітак’ (ТСБМ, Нас., Багушэвіч, Байк. і Некр., Гарэц., Федар. 4, Сцяшк., Яруш., Бес., Адм., Скарбы; астрав., Сл. ПЗБ), ‘віно’ (Сцяшк.), ‘прыправы’ (Жд. 3), пераносна ‘атрута (пра гарэлку)’ (астрав., Сл. ПЗБ), ‘пітво, піццё’ (полац., Нар. сл.), ст.-бел. трунокъ ‘напітак, трунак’ (1538 г., ГСБМ): хмелний трунек (Кітаб Луцкевіча). Запазычана са ст.-польск. trunek ‘тс’, ‘глыток, лык’ (Булыка, Лекс. запазыч., 117), якое з с.-в.-ням. trunc, trunkes ‘глыток’, tranc, trankes ‘напой, трунак’ > ням. Trunk ‘глыток’, ‘напітак’, Trank ‘напітак, трунак’ (Борысь, 644–645; Брукнер, 578; Шустар-Шэўц, 1538; Вінцэнц).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Grog
m -s, -s грог (напітак)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кефі́р, ‑у, м.
Густы кіславаты напітак, які вырабляюць з каровінага малака шляхам спіртавога і малочнакіслага браджэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)