Verbum

спелеало́гія, -і, ж.

Навука аб вывучэнні пячор — іх паходжання, будовы і выкарыстання чалавекам.

|| прым. спелеалагі́чны, -ая, -ае.

уво́дзіны, -дзін.

Уступная, пачатковая частка чаго-н.

У. да падручніка.

У. ў мовазнаўства (навука аб асновах мовазнаўства).

фармакало́гія, -і, ж.

Навука аб уздзеянні лекавых рэчываў на арганізм чалавека і жывёлы.

|| прым. фармакалагі́чны, -ая, -ае.

мерзлатазна́ўства, -а, н.

Навука пра мёрзлыя тоўшчы ў зямной кары і мёрзлыя горныя пароды.

|| прым. мерзлатазна́ўчы, -ая, -ае.

гляцыяло́гія, -і, ж.

Навука аб прыродных ільдах ва ўсіх іх формах на паверхні Зямлі.

|| прым. гляцыялагі́чны, -ая, -ае.

грамадазна́ўства, -а, н.

Сукупнасць навук аб грамадстве, а таксама такая навука як прадмет выкладання.

|| прым. грамадазна́ўчы, -ая, -ае.

астрана́ўтыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Навука аб палётах лятальных апаратаў у сусветнай прасторы.

|| прым. астранаўты́чны, -ая, -ае.

сексало́гія, -і, ж.

Навука, якая вывучае біёлага-медыцынскі, сацыяльны і псіхалагічны аспекты палавога жыцця.

|| прым. сексалагі́чны, -ая, -ае.

таксікало́гія, -і, ж. (спец.).

Навука, якая вывучае ўласцівасці ядаў і іх уздзеянне на арганізм.

|| прым. таксікалагі́чны, -ая, -ае.