каўбо́йка, ‑і, ДМ ‑бойцы; Р мн. ‑боек; ж.

1. Капялюш з шырокімі палямі, загнутымі з бакоў, з раменьчыкам пад падбародкам.

2. Верхняя мужчынская сарочка асобага крою з адкладным каўняром.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бешме́т

(тат. bismet)

верхняя мужчынская вопратка ў татараў і каўказскіх народаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камзо́л

(фр. camisole)

кароткая мужчынская куртка без рукавоў, замененая пазней камізэлькай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ліцэ́й, ‑я, н.

1. Сярэдняя (або вышэйшая юрыдычная) мужчынская навучальная ўстанова закрытага тыпу ў дарэвалюцыйнай Расіі для дзяцей дваран. Царска-сельскі ліцэй.

2. Сярэдняя навучальная ўстанова ў некаторых краінах Заходняй Еўропы.

[Ад грэч. Lykeion — назва школы ў Старажытнай Грэцыі паблізу храма Апалона Лікейскага, дзе вучыў Арыстоцель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сурду́т, ‑а, М ‑дуце, м.

Мужчынская двухбортная вопратка з доўгімі поламі, якая цесна аблягае цела. Тасін бацька на вачах у дачкі выцяг[нуў] з шафы свой стары сурдут з сярэбранай зоркай. Мікуліч.

[Ад фр. surtout.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

urinary

[ˈjʊrəneri]

1.

adj.

мачавы́ (о́рган, хваро́ба)

2.

n., pl. -naries

мужчы́нская прыбіра́льня

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ри́фма ры́фма, -мы ж.;

мужска́я ри́фма мужчы́нская ры́фма;

же́нская ри́фма жано́чая ры́фма;

перекрёстная ри́фма крыжава́ная ры́фма;

дактили́ческая ри́фма дактылі́чная ры́фма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кірэ́я ’верхняя мужчынская вопратка’ (Мат. Гом.). Укр. кирея, рус. кирея ’тс’. З тур. käräya ’шырокі плашч’ (Слаўскі, 2, 153; НСУМ, 2, 435).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

męskoosobowy

męskoosobow|y

лінгв. асабова-мужчынскі;

forma ~a — асабова-мужчынская форма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

талсто́ўка ​1, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Жан. да талстовец.

талсто́ўка ​2, ‑і, ДМ ‑тоўцы; Р мн. ‑товак; ж.

Шырокая, доўгая мужчынская кашуля ў складку з поясам. [Баляслаў] перацягваў .. каўказскім поясам талстоўку. Чорны.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)