a stout pair of boots for climbing мо́цныя чараві́кі для альпіні́зму
2. то́ўсты, по́ўны, мажны́, дзябёлы;
grow stout растаўсце́ць
3.fml адва́жны, му́жны, сме́лы;
make a stout resistance цвёрда супраціўля́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Patiens et fortis se ipsum felicem facit
Цярплівы і мужны сам сябе робіць шчаслівым.
Терпеливый и мужественный сам себя делает счастливым.
бел. Хто цярплівы, той шчаслівы.
рус. Терпи, казак, атаманом будешь. Терпи горе неделю, а царствуй год. Всё приходит вовремя к тому, кто умеет ждать.
фр. Tout vient à temps à qui sait attendre (Всё приходит вовремя к тому, кто умеет ждать).
англ. A patient man wins the day (Терпеливый выигрывает).
нем. Wer aushält, bleibt Sieger (Кто выдерживает, становится победителем).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
кідо́к, ‑дка, м.
1.Дзеяннепаводледзеясл. кідаць (у 1 знач.). Кідок мяча ў сетку. □ Леанід Прыгожы трапнымі кідкамі гранат і агнём з аўтамата знішчыў 8 гітлераўцаў.«Звязда».
2. Хуткае, імклівае перамяшчэнне з аднаго месца ў другое без перапынкаў, за адзін прыём. Камандзір танка гвардыі лейтэнант Анатолій Рак не давёў сваёй машыны да Мінска, але яго мужны кідок праз Бярэзіну ў горад Барысаў забяспечыў магчымасць цэлай часці зрабіць крок наперад.«Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sturdy
[ˈstɜ:rdi]
adj.
1) мо́цны, здаро́вы; мажны́, таўсты́
sturdy legs — мо́цныя но́гі
2) sturdy resistance — мо́цны супраці́ў
3) непахі́сны, му́жны
sturdy defenders — му́жныя абаро́нцы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
хра́бры, ‑ая, ‑ае.
Які вызначаецца храбрасцю; смелы, мужны. Гэта быў чалавек вельмі вынослівы, спрытны і храбры, што называецца сарві-галава, весялун, добры хаўруснік і забіяка.Алешка.Мой продак быў надзвычай смелы, Надзвычай храбры продак мой Супроць чужынцаў азвярэлых З дубінкаю ішоў у бой.Жычка./узнач.наз.хра́бры, ‑ага, м.Часцей, часцей прыпамінай Імёны паўшых смерцю храбрых За родны край, наш мілы край.Гілевіч.// Які сведчыць аб храбрасці, выражае храбрасць. Храбры ўчынак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gallant
[ˈgælənt]1.
adj.
1) высакаро́дны, му́жны; адва́жны
2) ве́лічны; урачы́сты
3) прыго́жы, пы́шны
4) [gəˈlænt] галя́нтны, даліка́тны; любо́ўны
gallant adventures — любо́ўныя прыго́ды
2.
n.
1) адва́жны, му́жны чалаве́к
2) фарсу́н -а́m., франт -а m.
3) кавале́р -а m.
4) залётнік -а m.
to play the gallant — фліртава́ць; заляца́цца
3.
v.t.
1) заляца́цца
2) суправаджа́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
цярплі́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае цярпенне (у 1 знач.); здольны з цярпеннем пераносіць фізічныя і маральныя пакуты. Цярплівы мужны наш народ.Астрэйка.Страшна сказаць — ён [Таўлай] паміраў шэсць месяцаў, ведаў пра гэта, а ўсё ж заставаўся самім сабою: цярплівы, спакойны, мілы.Брыль.
2. Здольны рабіць што‑н. доўга, настойліва, з цярпеннем. Хіба вельмі вучоны чалавек можа .. [літары] разблытаць, нібы цярплівая гаспадыня скудлачаны маток нітак.Бядуля.// Доўгі, упарты. Цярплівая праца.
3. Поўны цярпення (у 1 знач.); які выражае цярпенне. Цярплівыя адносіны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gamy
[ˈgeɪmi]
adj.
1) з па́хам або́ сма́кам дзічы́ны, з душко́м
2) бага́ты на дзічы́ну
3) му́жны; по́ўны запа́лу; гара́чы
4) Sl. непрысто́йны, бры́дкі; салёны, саланава́ты (пра анэкдо́т)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нязло́мны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, якога нельга перамагчы, знішчыць; вельмі моцны. Няхай грыміць па белым свеце слава Пра шчасце мірнае, пра Новы год, Пра родную савецкую дзяржаву, Пра мужны і нязломны наш народ.Астрэйка.Ішлі мы ў маршах агнявых Нязломнай грознай сілай.Хведаровіч.
2.перан. Стойкі, цвёрды ў перакананнях, намерах і пад. Фучык сціснуў карандаш да болю, Ён маўчыць, нязломны камуніст.Ляпёшкін.// Які выражае цвёрдасць, стойкасць. Нязломная вера. □ [Вольга:] — А пра Буралома я табе дам знаць. Гэта — правакатар. Такое маё нязломнае перакананне.Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пухі́р, ‑а, м.
1. Балючае ўздуцце скуры (ад апёку, трэння, укусу і пад.). На далонях ускочылі і палопаліся вадзяныя пухіры.Грахоўскі.[Мароз:] — Не быў жа я такі, не было ў мяне гэтай мяшчанскай далікатнай скуры, на якой ад дотыку крапівы ўсхопліваюцца пухіры.Лобан.
2. Тое, што і пузыр (у 1 знач.). Пачуць ён хоча голас мужны, Махнуць рукой на цёмны вір, Бо ў ім ты — бурбалка-пухір, Пакуль пануе звон ланцужны.Колас.Хваля.. разбіваецца з шумам, уся ў белых пухірах, якія растаюць у момант, і цяпер там, дзе былі яны, блакітны вір вады.М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)