устойлівы моўны выраз, значэнне якога не супадае са значэннямі асобных слоў, што яго складаюць (напр. сабаку з’есці — - набыць вопыт).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
прафесіяналі́зм
(ад с.-лац. professionalis = прафесіянальны)
1) прафесіянальнае майстэрства (напр. музычны п.);
2) слова ці моўны зварот, уласцівы людзям якой-н.прафесіі, характэрны ім.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
юдаі́зм
(п.-лац. iudaismus, ад лац. iudaicus = яўрэйскі)
1) монатэістычная рэлігія, распаўсюджаная пераважна сярод яўрэяў; іудаізм;
2) моўны зварот, выраз, які ўласцівы яўрэйскай мове.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
прафесіяналі́зм, ‑у, м.
1. Які‑н. Занятак як прафесія. // Прафесіянальнае майстэрства. Музычны прафесіяналізм. □ Глыбокая, непарыўная сувязь з жыццём народа, высокі прафесіяналізм — якасці, якія заўсёды былі ўласцівыя рускаму мастацтву, з’явіліся моцным стымулам і для развіцця беларускай графікі.Шматаў.
2.Спец. Слова ці моўны зварот, уласцівы людзям якой‑н. прафесіі, характэрны ім. Злоўжываць прафесіяналізмам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
phrase
[freɪz]
n.
вы́раз -у m.; усто́йлівы мо́ўны зваро́т; сказ -у m., фра́за f.
He spoke in simple phrases — Ён гавары́ў про́стымі ска́замі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Агі́да, агіднуць, агіднік, агідлівы, агідлы, ст.-бел.огіда (1605) (Нас. гіст.), укр.огида, польск.ohyda, славац.ohyda, в.-луж.wohida да гідкі (гл.). Слова з абмежаваным арэалам. Супрун (Веснік БДУ, 1969, 2, 68–69) мяркуе, што цэнтрам пашырэння слова агіда з’яўляецца ўкраінска-беларускі моўны арэал, а польскія і славацкія формы — запазычанні (параўн. Басай–Сяткоўскі, SFPS, 6, 23), аднак верхнялужыцкія формы даводзіцца лічыць спрадвечнымі, утворанымі незалежна, што неверагодна пры адсутнасці паўднёваславянскіх адпаведнасцей і немагчымасці даказаць іх праславянскі характар.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
этыке́т, ‑у, М ‑кеце, м.
Устаноўлены парадак паводзін, формы абыходжання ў якім‑н. асяроддзі, грамадстве. Захоўваючы этыкет, Базыль падвёў сяброў наўперад да жонкі Кузьмы Скаромнага, як самай старэйшай з жанок.Колас.Дзе этыкету многа, там шчырасці мала.Прымаўка.
•••
Моўны этыкет — нацыянальна спецыфічныя правілы моўных паводзін, якія рэалізуюцца ў сістэме ўстойлівых формул і выразаў у прынятых грамадствам сітуацыях «ветлівага» кантакту з субяседнікам.
[Фр. étiquette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
barrier1[ˈbæriə]n.
1. бар’е́р; агаро́джа; заста́ва;
Show your ticket at the barrier of the railway station. Пакажыце білет каля кантрольнага бар’ера чыгуначнай станцыі.
2. перашко́да (перан.);
the language barrierмо́ўны бар’е́р
3. мяжа́, рубе́ж, лі́нія падзе́лу;
race barriers ра́савыя бар’е́ры
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
lingual
[ˈlɪŋgwəl]1.
adj.
1) язы́чны
а) a lingual nerve (muscle) — язы́чны нэ́рв (му́скул)
б) Phon. lingual sounds — язы́чныя гу́кі
2) мо́ўны
2.
n.Phon.
язы́чны гук
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
фра́за
(гр. phrasis = выраз, моўны зварот)
1) інтанацыйна аформленае спалучэнне слоў, якое выражае думку (напр. вымавіць фразу);