unscrupulous [ʌnˈskru:pjələs] adj. неразбо́рлівы ў сро́дках; беспрынцыпо́вы;

unscrupulous methods некарэ́ктныя ме́тады

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

well-tried [ˌwelˈtraɪd]adj. праве́раны, вы́прабаваны;

well-tried methods праве́раныя ме́тады

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

інквізі́тарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інквізітара, інквізітараў, уласцівы ім. Інквізітарскі суд. Інквізітарскія метады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спектраме́трыя, ‑і, ж.

Галіна спектраскапіі, якая распрацоўвае метады атрымання спектраў і вымярэння спектральных характарыстык рэчыва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрарысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэрору, тэрарыста. Тэрарыстычны акт. Тэрарыстычная дзейнасць. Тэрарыстычныя метады барацьбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хваробы мочапалавых органаў, распрацоўвае метады іх лячэння і прафілактыкі.

[Ад грэч. úron — мача і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́цыя, -і, ж.

1. У некаторых краінах: адміністратыўны орган аховы дзяржаўнай бяспекі і грамадскага парадку.

2. зб. Асобы, якія служаць у гэтым органе.

|| прым. паліцэ́йскі, -ая, -ае.

П. чын.

Атрад паліцэйскіх (наз.). Паліцэйскія метады кіравання (перан.; якія апіраюцца на насілле).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спектрафотаметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да даследавання аптычных спектраў рэчываў з дапамогай спектрафатометра. Спектрафотаметрычныя метады даследавання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел эксперыментальнай фізікі, які вывучае метады вымярэння тэмпературы, спосабы складання і градуіравання тэмпературных шкал.

[Ад грэч. thermē — цяпло, гарачыня і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыягно́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае метады і прынцыпы вызначэння дыягназу. // Працэс вызначэння дыягназу.

[Ад грэч. diagnōstikós — здольны распазнаваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)