склоне́ние

1. (действие) схіле́нне, -ння ср.;

2. физ., астр. схіле́нне, -ння ср.;

магни́тное склоне́ние магні́тнае схіле́нне;

у́гол склоне́ния ву́гал схіле́ння;

2. грам. склане́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парапрацэ́с

(ад пара- + працэс)

завяршальны этап працэсу намагнічвання, калі моцнае магнітнае поле паварочвае ў напрамку свайго дзеяння апошнія неарыентаваныя магнітныя моманты атамаў ферамагнетыка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

deklinacja

ж.

1. лінгв. скланенне;

2. фіз. астр. схіленне; дэклінацыя;

deklinacja magnetyczna — магнітнае схіленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

інду́ктар

(лац. inductor = які ўводзіць, пабуджае)

1) электрамагніт, які ўтварае магнітнае поле ў генератары пастаяннага току;

2) электрычная машына з ручным прыводам, якая выпрацоўвае высокае напружанне (напр. тэлефонны і.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

magnetyczny

magnetyczn|y

1. магнітны;

pole ~e — магнітнае поле;

burza ~a — магнітная бура;

2. кніжн. магнетычны, чароўны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

схіле́нне ср.

1. (действие) склоне́ние, наклоне́ние;

2. перен. (да чаго) склоне́ние (к чему); (на што) привлече́ние;

1, 2 см. схілі́ць 1, 2;

3. физ., астр. склоне́ние;

○ магні́тнае с. — магни́тное склоне́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

inklinacja

inklinacj|a

ж.

1. схільнасць;

~e do pisania wierszy — схільнасць да напісання вершаў;

2. фіз. магнітнае схіленне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

excite

[ɪkˈsaɪt]

v.t.

1) трыво́жыць, хвалява́ць

2) выкліка́ць, распа́льваць (ціка́васьць)

to excite envy, appetite — выкліка́ць за́йздрасьць, апэты́т

to excite desire — распа́льваць жада́ньне

3) узбуджа́ць; падыма́ць (да дзе́йнасьці, на паўста́ньне)

4) утвара́ць электры́чнае або́ магні́тнае по́ле

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фізіятэрапі́я

(ад гр. physis = прырода + therapeia = лячэнне)

раздзел медыцыны, які вывучае ўздзеянне на арганізм розных фізічных фактараў, прыродных (вада, паветра, сонечнае святло і цеплыня) і штучных (электрычны ток, магнітнае поле), а таксама распрацоўвае метады лячэння хвароб фізічнымі сродкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

схіле́нне н.

1. (дзеянне) Néigen n -s;

2. (прыцягненне да чаго-н.) Heránziehen n -s, Heránziehung f - (zu D.);

3. астр. Deklinatión f -, -en, Ábweichung f -, -en;

магні́тнае схіле́нне magnétische Deklinatión, Míssweisung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)