Verbum

ве́нзель, -я, мн. -і, -яў, м.

Пачатковыя літары імя і прозвішча або імя і імя па бацьку, звязаныя ў агульны малюнак.

|| прым. ве́нзелевы, -ая, -ае.

вязь, -і, ж.

Старажытнае дэкаратыўнае пісьмо, у якім літары звязаны ў непарыўны арнамент, а таксама злучэнне, спляценне сумежных літар у адзін складаны знак.

Напісаць славянскай вяззю.

казяро́г, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. (з вялікай літары). Адно з 12 сузор’яў Задыяка.

Нарадзіцца пад знакам Казярога.

ро́счырк, -у, мн. -і, -аў, м.

Дадатковая рыса да апошняй літары ў чыім-н. подпісе ў выглядзе размашыстай завітушкі.

Распісацца з росчыркам.

|| прым. ро́счыркавы, -ая, -ае.

ферт, -а, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Старая назва літары «ф».

2. Самаздаволены, фарсісты і франтаваты чалавек (разм.).

◊

Хадзіць фертам (разм.) — мець самаздаволены выгляд.

цёця, -і, мн. -і, -яў, ж.

1. Зварот, галоўным чынам дзяцей, да дарослай жанчыны.

2. (з вялікай літары). Багіня ўрадлівасці і дабрабыту ў міфалогіі ўсходніх славян.