Verbum

анлайнавы слоўнік

spank

[spæŋk]

v.t.

шлёпаць (дзіця́), лупцава́ць

шлёпанец -ца, пляска́ч плескача́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Пярэ́сціць ’рабіць пярэстым’; экспр. ’біць, сцябаць, лупіць’ (ТСБМ, люб., Жыв. сл.; Сержп.), ’біць дубцом, палкай, рабіць пісягі’ (Некр.), ’збіваць паленам, палкай’ (Шат.), ’секчы дубцом; лаяць’; параўн. укр. пері́щити ’моцна біць, секчы; моцна, бесперапынна ісці (пра дождж)’, балг. пера́стим ’біць; сварыцца’, пере́стим ’лаяць’. Вытворнае ад пе́рыць ’біць; лупцаваць’ (гл.), аналагічна тлумачацца ўкраінскае (< пе́рити ’тс’, ЕСУМ, 4, 350) і балгарскае (< пе́ря ’біць, лупцаваць’, ’праць’, БЕР, 5, 167) словы. На семантыку, магчыма, паўплывала пярэсты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

baste

[beɪst]

v.t.

1) фастрыгава́ць

2) паліва́ць смажані́ну (сваі́м со́кам, тлу́шчам)

3) лупі́ць, лупцава́ць, малаці́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Трэ́шчыць ‘пляскаць у далоні’ (шуміл., Сл. ПЗБ), трі́шчыты ‘лупцаваць’ (кам., ЖНС); сюды ж, відаць, трэшша́ць (куры) ‘сакочуць’ (гарад., ЛА, 4). Да прасл. *trěsk‑ъ > трэск, трашчаць, гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ćwiczyć

незак.

1. практыкаваць; трэніраваць; навучаць;

2. практыкавацца; трэніравацца;

3. лупцаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Москаць, драг. москаты ’стукаць’ (Сл. Брэс.), москота́тэ ’біць’ (Лучыц-Федарэц). Укр. мо́ска́ти, мускута́ти ’стукаць, біць малатком, лупцаваць’, рус. москота́ть ’доўга чым-небудзь пастукваць’. Відаць, звязана з марскану́ць (гл.). Гл. таксама ЕСУМ, 3, 520.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

aufeinánder

pron rez адзі́н за адны́м; адзі́н на аднаго́; адзі́н на адны́м

~ lósschlagen* — лупцава́ць адзі́н аднаго́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bulldoze

[ˈbʊldoʊz]

v.t.

1) буры́ць, расчышча́ць бульдо́зэрам

2) сі́лаю право́дзіць (сваю́ ду́мку)

3) мо́цна сьцяба́ць, лупцава́ць, біць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

whack

[hwæk]

уда́р -у m.

v.t.

лупцава́ць

•

- out of whack

- take a whack at

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

чу́біць, чублю, чубіш, чубіць; незак., каго.

Разм. Тузаць каго‑н. за валасы; біць, лупцаваць. [Насця:] — Не смейце лгаць, а то ўзлуюся І буду чубіць вас — вось так! Колас. [Дробаў:] — Я ж — палюбоўна, па шчырасці... Яшчэ і кажуць так: хто каго любіць, той таго і чубіць. Ракітны. / у вобразным ужыв. І зараз зноў ён [Фантанаў] шэфа чубіць, Каб даў камандзіроўку на Чукотку ці ў Караганду... Валасевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)