Гі́нда ’лаянка’ (Бяльк.: «Гінда ты сьліпая»). Няясна. Параўн. гі́ндзіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gepólter

n -s

1) гру́кат

2) шум, ла́янка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гну́сны і гню́сны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які выклікае агіду; брыдкі, гадкі. Гнусная лаянка. Гнусны ўчынак. // Подлы, здольны тварыць гадасці (пра чалавека). Легенда народа стварыла Іуду,.. Як гнусную постаць прадажнага бруду. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нячы́сцік, ‑а, м.

Разм. У забабонах — нячыстая сіла, чорт. [Антося] верыла ў павер’е, што ў тапельніка нячысцік забірае душу яшчэ перад смерцю... Барашка. // Ужываецца як лаянка. [Маці:] — Дачытаўся, нячысцік, што зусім здурнеў!.. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́лічны в разн. знач. у́личный; (непристойный, грубый — ещё) площадно́й;

в. рух — у́личное движе́ние;

в. хлапчу́к — у́личный мальчи́шка;

~ная ла́янка — площадна́я брань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gebéll

n -(е)s

1) брэх, га́ўканне

2) ла́янка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánfuhr

f -, -en

1) падво́з, прыво́з

2) вымо́ва; ла́янка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мурло́, ‑а, н.

Груб. Твар чалавека (тоўсты і шырокі). Гаспадарку глядзеў Лявон — дзябёлы мужчына з чырвоным мурлом. Асіпенка. Конюх адчыніў дзверцы, высадзіў сваё румянае мурло. Брыль. // Чалавек з мурлатым тварам (ужываецца як лаянка).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

piece of one’s mind

а) шчы́рыя, адкры́тыя выка́званьні, пара́ды

б) наганя́й -ю, вымо́ва; ла́янка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

profanity

[prəˈfænəti]

n., pl. -ties

1) непрысто́йная брыдка́я мо́ва, ла́янка f.

2) блюзьне́рства, богазьневажа́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)