Verbum

ста́йня, -і, мн. -і, -яў, ж.

Памяшканне для коней; канюшня.

|| прым. ста́йневы, -ая, -ае.

конна...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да каня, коней, напр.: коннаартылерыйскі, коннаспартыўны;

2) які ажыццяўляецца з удзелам коней, напр.: коннаакрабатычны, коннабалетны, коннасувязны;

3) які мае адносіны да конегадоўлі, напр.: конназаводскі, конназаводства.

падста́ва², -ы, ж. (уст.).

Зменныя коні ў дарозе, а таксама месца змены коней.

Выслаць падставу.

каню́шня, -і, мн. -і, -шань і -шняў, ж.

Памяшканне для коней.

|| прым. каню́шневы, -ая, -ае.

чатырохко́нны, -ая, -ае.

Прызначаны для запрэжкі чатырох коней, а таксама запрэжаны чатырма коньмі.

Чатырохконная брычка.

була́ны, -ая, -ае.

Светла-жоўты з чорным хвастом і чорнай грываю (пра масць коней).

Б. конь.

аргама́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Старажытная назва ўсходніх пародзістых верхавых коней.

|| прым. аргама́чны, -ая, -ае.

пазаганя́ць², -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што) (разм.).

Заганяць, замарыць усіх, многіх.

Пазаганялі коней за дзень.

гняды́, -а́я, -о́е і гне́ды, -ая, -ае.

Чырвона-рыжы з чорным хвастом і грывай (пра масць коней).

заглу́хлы, -ая, -ае (разм.).

1. Які прыціх, перастаў гучаць.

З. тупат коней.

2. Закінуты, запусцелы.

З. маліннік.