субаркты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Субарктыкі. Субарктычны клімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

макраклі́мат, ‑а, М ‑маце, м.

Клімат вялікай прасторы зямлі; проціл. мікраклімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бяссо́нечны, ‑ая, ‑ае.

Пазбаўлены сонца, сонечнага святла. Бяссонечны дзень. Бяссонечны клімат Ірландыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агракліматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел кліматалогіі, які вывучае клімат як фактар сельскагаспадарчай вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэднесібі́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сярэдняй часткі Сібіры. Сярэднесібірскі клімат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кліматало́гія

(ад клімат + -логія)

навука, якая вывучае клімат.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

climate [ˈklaɪmət] n. клі́мат;

mild/healthy/scorching/dry/humid/wet/temperate climate мя́ккі/здаро́вы/спяко́тны/сухі́/вільго́тны/сыры́/уме́раны клі́мат

2. атмасфе́ра, настро́й, настро́й ду́мак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спрыя́льны, -ая, -ае.

1. Які спрыяе, дапамагае чаму-н., карысны для чаго-н.

Спрыяльныя ўмовы.

С. клімат.

2. Добразычлівы, які прыхільна ставіцца да іншых, спрыяе ім у чым-н.

Спрыяльныя адносіны.

|| наз. спрыя́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кліматало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае клімат, яго фарміраванне, геаграфічнае размеркаванне і ўплыў на арганічнае жыццё.

[Ад грэч. klima (klimatos) — клімат і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далёкаўсхо́дні, ‑яя, ‑яе.

Які мае адносіны да Далёкага Усходу, знаходзіцца на Далёкім Усходзе. Далёкаўсходні клімат. Далёкаўсходнія гарады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)