кла́савы, -ая, -ае.

1. гл. клас.

2. Які ўласцівы, адпавядае ідэалогіі якога-н. грамадскага класа.

Класавая палітыка.

К. падыход.

|| наз. кла́савасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кля́са ’клас’ (Шат., Сл. паўн.-зах.). З польск. klasa ’тс’ (там жа, 488). Гл. клас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

first class​1 [ˌfɜ:stˈklɑ:s] n. пе́ршы клас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

приготови́тельный падрыхто́ўчы;

приготови́тельный класс уст. падрыхто́ўчы клас; см. подготови́тельный.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ідэало́гія, -і, ж.

Сістэма палітычных, філасофскіх і іншых поглядаў, ідэй, якія характарызуюць тое або іншае грамадства, клас, палітычную партыю; светапогляд.

Дзяржаўная і.

|| прым. ідэалагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ранг, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Катэгорыя, разрад, клас (у 7 знач.).

Вышэйшы р.

2. Званне, чын.

Дыпламатычныя рангі.

Капітан другога рангу.

|| прым. ра́нгавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

working class [ˌwɜ:kɪŋˈklɑ:s] n. the working class рабо́чы клас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

super

разм. супер!; клас!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kl.

= klasa — клас; кл.

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

брухано́гія, ‑іх.

Клас беспазваночных жывёл тыпу малюскаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)