Trip

m -s, -s пае́здка, (каро́ткая) вандро́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цэзу́ра, -ы, ж. (спец.).

1. У вершаскладанні: паўза, якая падзяляе радок на часткі.

Вялікая ц.

Малая ц.

2. Кароткая паўза ў музычнай мелодыі паміж дзвюма фразамі або завершанымі раздзеламі.

Ладавая ц.

|| прым. цэзу́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

anklet

[ˈæŋklət]

n.

1) каро́ткая шкарпэ́тка

2) ланцужо́к на назе́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

планёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак, ж.

Разм. Кароткая вытворчая нарада па абмеркаванню плана работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́фінг, ‑у, м.

Кароткая нарада прадстаўнікоў друку, на якой спецыяльна ўпаўнаважанымі асобамі паведамляецца пазіцыя ўрада па пэўнаму пытанню.

[Англ. briefing — інструктаж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Búbikopf

m -(e)s, -köpfe жано́чая каро́ткая стрджка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Féuerstoß

m -es, -stöße вайск. каро́ткая (агнява́я) чарга́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ляту́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

1. Кароткая вытворчая нарада для вырашэння неадкладных пытанняў.

Сабрацца на лятучку.

2. Аператыўны атрад, брыгада для хуткага перамяшчэння з месца на месца пры дапамозе лёгкага віду транспарту.

Рамонтная л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манты́лья, ‑і, ж.

1. Карункавае пакрывала ў іспанак, якое закрывае галаву і плечы.

2. Уст. Кароткая жаночая накідка без рукавоў.

[Ісп. mantilla ад лац. mantellum — пакрывала, адзенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ткі, -ая, -ае; -так, -тка.

1. Невялікі па даўжыні; проціл. доўгі.

Кароткая сукенка.

Падстрыгчыся коратка (прысл.).

2. Непрацяглы ў часе; проціл. доўгі.

Кароткая нарада.

К. дзень.

Выступіць коратка (прысл.).

3. Сціслы, нешматслоўны.

Кароткае пісьмо.

Адказаць коратка (прысл.).

4. Рашучы, хуткі, суровы.

К. удар.

Прысуд ворагам к.

5. Які вымаўляецца хутка, адрывіста (пра гукі, склады).

6. Які характарызуецца няпоўнай формай.

Якасныя прыметнікі ў кароткай форме.

◊

Кароткая памяць у каго (неадабр.) — дрэнная, слабая памяць (звычайна ў таго, хто не хоча помніць, прыпомніць што-н.).

Кароткі завароткі у каго (разм.) — пра таго, хто дзейнічае рашуча, не задумваючыся.

Кароткі розум — пра слабы, невялікі розум.

На кароткай назе хто з кім — у добрых, сяброўскіх адносінах з кім-н.

Рукі кароткія ў каго (разм.) — няма магчымасці, сілы зрабіць што-н.

|| памянш. каро́ценькі, -ая, -ае (да 1—3 знач.; разм.).

|| наз. каро́ткасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)