Verbum

ляту́нак, ‑нка, м.

Разм. Мара, летуценне. Усё, што ўчора нам Здавалася нязвычным, Рэальнасцю жывой З лятункаў паўстае. Звонак. Я люблю цябе тую, Якая ты ёсць, — У лятунках, трывогах і радасцях. Калачынскі.

магно́лія, ‑і, ж.

Субтрапічнае дрэва або куст з вялікімі пахучымі белымі ці ружовымі кветкамі. Моцны пах магнолій крыху дурманіў галаву. Рамановіч. І гараць сваім гарачым полымем Белыя магноліі ля хат. Калачынскі.

[Фр. magnolia ці magnolier ад уласнага імя.]

перапо́на, ‑ы, ж.

Тое, што стрымлівае доступ куды‑н. І вось земснарад зварухнуў перапону, Што воды трымала ў апошнія дні. Калачынскі.

•••

Грудабрушная перапона — мускульная перагародка, якая раздзяляе грудную і брушную поласці.

прыручы́цца, ‑ручуся, ‑ручышся, ‑ручыцца; зак.

1. Стаць ручным, прывыкнуць да каго‑, чаго‑н. Алень хутка прыручыўся. □ Прыручыўся [заяц], стаў дваровы, У шкоду больш не пабяжыць. Калачынскі.

2. перан. Разм. Стаць даверлівым, паслухмяным.

рэ́дзіва, ‑а, н.

Абл. Што‑н. рэдкае. А дзе і цэлы [брызент], дык такое рэдзіва, што праз яго відаць ноччу .. зоры. Лынькоў. Льецца блакітнае рэдзіва — Смуга — На зямлю і на дрэўцы. Калачынскі.

ставо́к, стаўка́, м.

Невялікая сажалка, запруда. За вадакачкай у стаўку Крычаць, куляючыся, качкі. Калачынскі. [Белаколас:] — Вада?.. у нас цэлая сетка штучных стаўкоў, азяркоў, прыручаных крыніц, сабраных у адно рачулак і ручаінак. Скрыган.

глыбі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Далёкія ад цэнтра населеныя пункты. / у вобразн. ужыв. Дагэтуль ён [мядзведзь] жыў сабе Недзе ў глыбінцы, Займаўся чым можна, Каб смутку пазбыцца. Калачынскі.

дымлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Які дыміцца, дыміць, вылучае многа дыму. Дымлівыя коміны фабрык і заводаў. □ Адкінуў агарак дымлівы, Нагой прытаптаў. Калачынскі. // Ахутаны дымнай. Там у жытах дымлівыя палі, Дзяўчаты песням там ахвочы. Броўка.

навабра́нец, ‑нца, м.

Той, хто нядаўна, толькі што прызваны на ваенную службу. Навабранцы з заводаў і сёлаў У Чырвоную гвардыю йшлі. Прыходзька. Мы ўжо даўно не навабранцы, Мы памужнелі ў баях. Калачынскі.

стогало́сы, ‑ая, ‑ае.

У якім налічваецца сто і больш галасоў; шматгалосы. / у паэт. ужыв. І здаецца, што хутка блісне .. маланка, загрыміць стогалосы гром. Ваданосаў. А пад вечар навасёлаў [птушак] Стогалосы чуўся звон. Калачынскі.