іншазе́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іншай дзяржавы, краіны; чужаземны. Іншаземная акупацыя. Іншаземныя захопнікі. Іншаземныя звычаі. □ Многія рэчы курганнага інвентару давалі аб’ектыўную магчымасць гаварыць аб іх іншаземным паходжанні. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

provincialism

[prəˈvɪnʃəl,ɪzəm]

n.

1) правінцы́йныя мане́ры, звы́чаі

2) абмежава́насьць f.

3) дыялекты́зм -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

naturalize

[ˈnætʃərəlaɪz]

v.t.

1) натуралізава́ць (-ца), дава́ць (атры́мваць) пра́ва грамадзя́нства

2) запазыча́ць (чужы́я сло́вы, звы́чаі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Sítte

f -, -n звы́чай; pl но́равы

ándre Länder, ándre ~n — ко́жны край ма́е свой звы́чай; старажы́тныя звы́чаі

~n und Gebräuche — звы́чаі і но́равы

so ist es bei uns ~ — так у нас заве́дзена [прыня́та]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

раско́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які садзейнічае расколу, выклікае яго. Раскольніцкая дзейнасць рэвізіяністаў.

2. Які мае адносіны да раскольніка (у 2 знач.), належыць або ўласцівы яму. Раскольніцкія звычаі. // Які складаецца з раскольнікаў. Раскольніцкая абшчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галада́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. галадаць; недаяданне з-за недахопу ежы, з мэтай лячэння і інш. Аб цяжкіх начлегах напевы Каціліся з краю да краю; Былі неўраджайны засевы, Было галаданне ў звычаі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

quaint

[kweɪnt]

adj.

1) мі́лы, прые́мны, ціка́вы

quaint old customs — ціка́выя старада́ўнія звы́чаі

2) дзі́ўны, дзіва́цкі, незвыча́йны, сьме́шны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бест

(перс. best)

заснаванае на даўнім звычаі права недатыкальнасці некаторых месцаў у Іране (мячэцей, дамоў вышэйшага духавенства, іншаземных пасольстваў), адкуль чалавек, якога праследуе ўлада, не можа быць узяты сілай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wíederbeleben, wíeder belében

vt

1) ажыўля́ць, вярта́ць да жыцця́

2) перан. ажыўля́ць

álte Bräuche ~ — адрадзі́ць стары́я звы́чаі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

старазаве́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які прытрымліваецца старых поглядаў, правіл; які жыве па старых звычаях. [Максім:] — Чалавечына добры, розуму — бездань, але трошкі і старазаветны. Брыль.

2. Які захоўваецца з даўніх часоў, які адпавядае старым густам, правілам і пад. Старазаветныя звычаі. Старазаветны спосаб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)