hitch​1 [hɪtʃ] n.

1. штуршо́к, рыво́к (уверх)

2. перашко́да, замі́нка, затры́мка;

The party went off without a hitch. Вечарына прайшла гладка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апно́э

(ад а- + гр. pnoe = дыханне)

часовая затрымка дыхальных рухаў у сувязі са збядненнем крыві вуглякіслым газам (параўн. дыспноэ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прыты́чына ’збег непрыемных, нечаканых абставін’; ’дамаганне, прэтэнзія’ (Нас.). Укр. прити́чина ’перашкода, затрымка’; ’здарэнне, прыгода’; ’прычына’, рус. ярасл. притычи́на ’прычына; віна’. Ад прытыка́цца ’сутыкацца’. Да тыкаць (гл.). Параўн. пры́тча (гл.), рус. при́тка ’нечаканае здарэнне, прыгода’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verkéhrsstockung

f -, -en зато́р (у ву́лічным ру́ху), затры́мка ру́ху; разм. про́бка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánstand

m -(e)s

1) прысто́йнасць, до́брыя паво́дзіны

2) вага́нні; затры́мка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Arretíerung

f -, -en

1) а́рышт

2) канфіска́цыя

3) тэх. затры́мка, астано́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перабо́й, ‑ю, м.

1. Парушэнне ў рытмічным дзеянні чаго‑н. Пульс з перабоямі. □ У далёкія рэйсы шафёры пускаліся неахвотна — шыны былі слабыя, маторы працавалі з перабоямі, як сэрца ў хворага чалавека. Шахавец.

2. Затрымка ў якой‑н. справе. Майстэрня часта працавала з перабоямі з-за недахопу запасных частак. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АДЭНО́МА ПРАСТА́ТЫ,

дабраякаснае пухлінападобнае разрастанне прастаты. Назіраецца ў мужчын часцей пасля 50 гадоў. У развіцці адрозніваюць стадыі: перадклінічная, дызурыі (парушэнне мочаспускання), няпоўнай хранічнай затрымкі мачы, парадаксальнай затрымкі мачы. Ускладненні пры адэноме прастаты: вострая затрымка мачы, цыстыт, піеланефрыт і інш. Лячэнне на першых дзвюх стадыях кансерватыўнае (гігіенічны рэжым, дыета, медыкаментознае лячэнне, мясцовыя фізіяпрацэдуры), пасля — аперацыйнае.

т. 1, с. 146

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

retention [rɪˈtenʃn] n. fml

1. утры́мліванне, утрыма́нне, захава́нне;

retention of fluid затры́мка ва́дкасці;

the retention of power утры ма́нне ўла́ды

2. здо́льнасць запаміна́ць, па́мяць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэтарда́цыя

(лац. retordatio = запавольванне, затрымка)

кампазіцыйны прыём у літаратурным творы, які заключаецца ў запавольванні развіцця сюжэта ўвядзеннем лірычных адступленняў, апісанняў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)