ятро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Жонка аднаго брата ў адносінах да жонкі другога брата. Даўно няма іх гаспадароў. А ў ятровак яшчэ свежая ў памяці тая далёкая пара, калі жылі разам. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́ўначы, прысл.

Пасля 12 гадзін ночы. У адну з такіх асенніх нядзель мы паехалі ў госці да сваякоў, што жылі вёрст за сорак, у Дубовічах. Выправіліся ў дарогу скора папоўначы, каб быў даўжэйшы дзень у гасцях. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ажані́цца, ажанюся, ажэнішся, ажаніцца; заг. ажаніся; зак.

Уступіць у шлюб (пра мужчыну). Іван толькі зімою ажаніўся з .. [Матронаю], і жылі яны надта згодна. Колас. Калі любіш — ажаніся, а не любіш — адкасніся. Прымаўка.

•••

З зямлёю (сырою) ажаніцца — загінуць, памерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сцы́ла, ‑ы, ж.

У выразе: між Сцылай і Харыбдай — (быць, знаходзіцца, аказацца і пад.) у такім становішчы, калі небяспека ці непрыемнасць пагражае з двух бакоў (ад назвы міфалагічных пачвар, што жылі па абодвух баках вузкага марскога праліва).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заўраптэры́гіі

(н.-лац. sauropterygia)

атрад вымерлых водных драпежных паўзуноў, якія жылі ў трыясе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пеліказа́ўры

(н.-лац. pelicosauria)

атрад вымерлых паўзуноў падкласа сінапсідаў якія жылі ў мезазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

спірыферы́ды

(н.-лац. spiriferida)

атрад вымерлых замковых брахіяподаў, якія жылі ў ардавікуюры.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

страфамені́ды

(н.-лац. strophomenida)

атрад вымерлых замковых брахіяподаў, якія жылі ў ардовікутрыясе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трэпастама́ты

(н.-лац. trepostomata)

атрад вымерлых галаротых імшанак, якія жылі ў ардовікутрыясе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэладо́нты

(н.-лац. thelodonti)

падклас вымерлых агнатаў класа парнаноздравых; жылі ў ардовікудэвоне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)