я́рка-жо́ўты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. я́рка-жо́ўты я́рка-жо́ўтая я́рка-жо́ўтае я́рка-жо́ўтыя
Р. я́рка-жо́ўтага я́рка-жо́ўтай
я́рка-жо́ўтае
я́рка-жо́ўтага я́рка-жо́ўтых
Д. я́рка-жо́ўтаму я́рка-жо́ўтай я́рка-жо́ўтаму я́рка-жо́ўтым
В. я́рка-жо́ўты (неадуш.)
я́рка-жо́ўтага (адуш.)
я́рка-жо́ўтую я́рка-жо́ўтае я́рка-жо́ўтыя (неадуш.)
я́рка-жо́ўтых (адуш.)
Т. я́рка-жо́ўтым я́рка-жо́ўтай
я́рка-жо́ўтаю
я́рка-жо́ўтым я́рка-жо́ўтымі
М. я́рка-жо́ўтым я́рка-жо́ўтай я́рка-жо́ўтым я́рка-жо́ўтых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зялёна-бе́ла-жо́ўты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зялёна-бе́ла-жо́ўты зялёна-бе́ла-жо́ўтая зялёна-бе́ла-жо́ўтае зялёна-бе́ла-жо́ўтыя
Р. зялёна-бе́ла-жо́ўтага зялёна-бе́ла-жо́ўтай
зялёна-бе́ла-жо́ўтае
зялёна-бе́ла-жо́ўтага зялёна-бе́ла-жо́ўтых
Д. зялёна-бе́ла-жо́ўтаму зялёна-бе́ла-жо́ўтай зялёна-бе́ла-жо́ўтаму зялёна-бе́ла-жо́ўтым
В. зялёна-бе́ла-жо́ўты (неадуш.)
зялёна-бе́ла-жо́ўтага (адуш.)
зялёна-бе́ла-жо́ўтую зялёна-бе́ла-жо́ўтае зялёна-бе́ла-жо́ўтыя (неадуш.)
зялёна-бе́ла-жо́ўтых (адуш.)
Т. зялёна-бе́ла-жо́ўтым зялёна-бе́ла-жо́ўтай
зялёна-бе́ла-жо́ўтаю
зялёна-бе́ла-жо́ўтым зялёна-бе́ла-жо́ўтымі
М. зялёна-бе́ла-жо́ўтым зялёна-бе́ла-жо́ўтай зялёна-бе́ла-жо́ўтым зялёна-бе́ла-жо́ўтых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зялёна-бу́ра-жо́ўты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зялёна-бу́ра-жо́ўты зялёна-бу́ра-жо́ўтая зялёна-бу́ра-жо́ўтае зялёна-бу́ра-жо́ўтыя
Р. зялёна-бу́ра-жо́ўтага зялёна-бу́ра-жо́ўтай
зялёна-бу́ра-жо́ўтае
зялёна-бу́ра-жо́ўтага зялёна-бу́ра-жо́ўтых
Д. зялёна-бу́ра-жо́ўтаму зялёна-бу́ра-жо́ўтай зялёна-бу́ра-жо́ўтаму зялёна-бу́ра-жо́ўтым
В. зялёна-бу́ра-жо́ўты (неадуш.)
зялёна-бу́ра-жо́ўтага (адуш.)
зялёна-бу́ра-жо́ўтую зялёна-бу́ра-жо́ўтае зялёна-бу́ра-жо́ўтыя (неадуш.)
зялёна-бу́ра-жо́ўтых (адуш.)
Т. зялёна-бу́ра-жо́ўтым зялёна-бу́ра-жо́ўтай
зялёна-бу́ра-жо́ўтаю
зялёна-бу́ра-жо́ўтым зялёна-бу́ра-жо́ўтымі
М. зялёна-бу́ра-жо́ўтым зялёна-бу́ра-жо́ўтай зялёна-бу́ра-жо́ўтым зялёна-бу́ра-жо́ўтых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лой, лою, м.

Нутраны тлушч (авечы, ялавічны). На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цілі́канне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пілікаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. З галін пазбірала [труба-берасцянка] Ціліканне жоўтых сініц. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напа́даць, ‑ае; зак.

Падаючы, набрацца ў вялікай колькасці. За гэтыя дні з бярозы нападала на дарогу многа жоўтых лісткоў. Чорны.

напада́ць, а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да напасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыжано́сец, ‑носца, м.

1. Гіст. Удзельнік крыжовых паходаў, які першапачаткова насіў на адзенні крыж з чырвонай тканіны.

2. Жук, шкоднік злакаў, з чорным крыжападобным рысункам на жоўтых надкрылах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піло́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы; Р мн. ‑ловак; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пілаваць.

2. зб. Разм. Піламатэрыялы. Сеўшы на тоўстую сасновую пілоўку, дзед набраў прыгаршчы жоўтых апілак. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пача́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пачаць.

2. у знач. прым. Які пачалі выкарыстоўваць, спажываць. На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цалёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Разм. Дошка таўшчынёй у адну цалю. Блізка ад вуліцы проці першага ганка стаяла студня са стрэшкай, зробленай з новых, жоўтых, пагабляваных сасновых цалёвак. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)