духо́ўны

1. géistig, séelisch;

духо́ўныя інтарэ́сы die géistigen Interéssen;

духо́ўная блі́зкасць séelische [ínnere] Geméinschaft [Verwándschaft];

2. (царкоўны) géistlich;

духо́ўная асо́ба Géistliche (sub) m -n, -n;

духо́ўны айце́ц Béichtvater m -s, -väter;

духо́ўнае завяшча́нне (kírchliches) Testamént n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

семіна́рыя ж.

1. Seminár n -s, -e; Léhranstalt für Léhrerausbildung (y царскай Расіі);

2.

духо́ўная семіна́рыя Príesterseminar n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ecclesiastic

[ɪ,kli:ziˈæstɪk]

1.

adj.

царко́ўны; духо́ўны; клерыка́льны

2.

n.

духо́ўнік -а m., духо́ўная асо́ба, духо́ўны -ага m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

платані́зм, ‑у, м.

1. Ідэалістычнае філасофскае вучэнне старажытнагрэчаскага філосафа Платона і яго паслядоўнікаў, заснаванае на тым, што рэальны зменлівы свет прыродных рэчаў з’яўляецца толькі слабым адбіткам нязменнага свету вечных ідэй.

2. Адсутнасць пачуццёвасці, чыста духоўная цяга да каго‑н. // перан. Адсутнасць якіх‑н. практычных мэт; нерэальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дала́й-ла́ма

[ад манг. dalai = акіян (мудрасці) + лама]

вярхоўная ўрадавая і духоўная асоба ў Тыбеце (гл. ламаізм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

spiritual​2 [ˈspɪrɪtʃuəl] adj.

1. духо́ўны, інтэлектуа́льны;

our spiritual home на́ша духо́ўная радзі́ма

2. то́нкі, адухо́ўлены, узвы́шаны;

a spiritual face адухо́ўлены твар

3. рэлігі́йны, царко́ўны, набо́жны;

a spiritual court царко́ўны суд

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inanity

[ɪˈnænəti]

n., pl. -ties

1) дурно́та, ду́расьць, неразу́мнасьць f., духо́ўная пустэ́ча f.

2) глу́пства n.

3) пу́стасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

разбэ́шчанасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць разбэшчанага (у 2 знач.); амаральнасць, распушчанасць. Духоўная спустошанасць, маральная разбэшчанасць, як не трэба лепш, сведчылі аб загніванні прыгоннага ладу. Казека. Рэдактар напісаў загад аб звальненні з рэдакцыі Сяргея Росліка за п’янства, за бытавую разбэшчанасць, за парушэнне працоўнай дысцыпліны. Сабаленка.

2. Уласцівасць разбэшчанага (у 3 знач.); разбалаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажы́ва ж.

1. пожи́ва;

2. перен. пи́ща;

дава́ць ~ву чаму́-не́будзь — дава́ть пи́щу чему́-л.;

духо́ўная п. — духо́вная пи́ща;

п. для ро́зуму — пи́ща для ума́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

псі́хіка

(гр. psychikos = душэўны)

сукупнасць душэўных перажыванняў як адлюстраванне ў свядомасці аб’ектыўнай рэальнасці, духоўная арганізацыя, душэўны склад, уласцівы каму-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)