Дэманстра́цыя ’дэманстрацыя’ (БРС). Рус.демонстра́ция, укр.демонстра́ція. Лічыцца запазычаннем з польск.demonstracja (< лац.demonstratio). У рус. мове вядома ўжо ў Пятроўскую эпоху са значэннем ’доказ’. Фасмер, 1, 498; Шанскі, 1, Д, Е, Ж, 68.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
exhibit1[ɪgˈzɪbɪt]n.
1. экспана́т
2.law рэ́чавы до́каз
3.AmE пака́з; выста́ва, вы́стаўка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
forceful[ˈfɔ:sfəl]adj.
1. мо́цны, валявы́ (пра чалавека)
2. перакана́ўчы (доказ, аргумент і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
testimony
[ˈtestəmoʊni]
n., pl. -nies
1) сьве́дчаньне n.
give testimony — сьве́дчыць, пацьвярджа́ць
2) азна́ка, до́каз -у m.
in testimony of our respect — у до́каз на́шае паша́ны
3) testimonies — Бо́жыя зако́ны, Бо́жыя нака́зы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
argument[ˈɑ:gjumənt]n.
1. спрэ́чка; дыску́сія;
a matter of argument спрэ́чнае пыта́нне
2. аргуме́нт, до́каз, до́вад
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пярэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.
1.каму. Выказваць нязгоду з кім-, чым-н., прыводзіць доказ супраць чаго-н.
П. дакладчыку.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), чаму. Не адпавядаць, маючы ў сабе супярэчнасць.
Паказанні пярэчаць адно аднаму.
Гэта пярэчыць яго погляду.
|| зак.запярэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць (да 1 знач.).
|| наз.пярэ́чанне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
2. Тое, што пацвярджае, чым пацвярджаецца што‑н.; доказ. Выдатныя поспехі беларускага народа і яго баявога авангарда — Кампартыі Беларусі — нагляднае і пераканаўчае пацвярджэнне праваты і жыццёвасці ленінізма.«Маладосць».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
салі́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць саліднага. Тут гер Ракаў даў яшчэ адзін доказ свае загадкавай саліднасці: ён выняў з нутраной кішэні пінжака, што ляжаў на пракосе, маленькі блакнот з аловачкам, вырваў з блакнота лісток і прылёг на пакошы.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dowód, ~odu
dow|ód
м.
1. довад, доказ; сведчанне;
w ~ód przyjaźni — у доказ сяброўства;
na ~ód wdzięczności — у доказ удзячнасці;
~ód rzeczowy — рэчавы доказ;
~ody pośrednie — ускосныя доказы;
co służy za ~ód — што служыць доказам;
2. дакумент; пасведчанне;
~ód osobisty — пашпарт; пасведчанне асобы;
~ód odbioru — квіток (квітанцыя) аб атрыманні (тавару і да т.п.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
testimony[ˈtestɪməni]n.
1. (to) све́дчанне, до́каз (чаго-н.);
in testimony of our respect у до́каз на́шай паша́ны
2.law паказа́нне (сведак);
a false testimony ілжы́вае паказа́нне;
His smile was a testimony of his disbelief. Ягоная ўсмешка сведчыла пра недавер.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)