GUS

= Gemeinschaft unabhängiger Staaten – Садружнасць Незалежных Дзяржаў (СНД)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

non-intervention [ˌnɒnɪntəˈvenʃn] n. неўмяша́нне (у справы іншых дзяржаў);

a non-intervention policy/a policy of non-intervention палі́тыка неўмяша́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дыфама́цыя, ‑і, ж.

У крыміналістыцы некаторых буржуазных дзяржаў — распаўсюджанне праз друк вестак (сапраўдных або выдуманых), якія ганьбяць, знеслаўляюць каго‑н.

[Ад лац. diffamare — знеслаўляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпарла́менцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да парламентаў розных дзяржаў. Міжпарламенцкая група.

2. Які адбываецца паміж парламентамі. Міжпарламенцкі абмен думкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пратэктара́т, ‑у, М ‑раце, м.

Адна з сучасных форм залежнасці дзяржаў, якая дае магчымасць больш моцным капіталістычным дзяржавам падпарадкоўваць сабе слабейшыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імперыялі́зм, -у, м.

Унутраны эканамічны лад найбольш развітых дзяржаў і адпаведныя яму формы міжнародных эканамічных і палітычных адносін як вышэйшая стадыя капіталізму, што характарызуецца панаваннем буйных манаполій ва ўсіх сферах жыцця, барацьбой паміж краінамі за крыніцы сыравіны, рынкі збыту, тэрыторыі.

|| прым. імперыялісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канфедэра́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Саюз, аб’яднанне якіх-н. арганізацый.

Сусветная к. працы.

2. Пастаянны саюз дзяржаў, якія захоўваюць незалежнае (суверэннае) існаванне і аб’ядналіся з мэтай каардынацыі асобных пытанняў (знешнепалітычных і ваенных) у сваёй дзейнасці; адпаведная форма дзяржаўнага ўпарадкавання.

|| прым. канфедэраты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэфе́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў м.

1. У Старажытным Рыме: адміністрацыйная, судовая або ваенная пасада, а таксама асоба, якая яе займае.

2. У шэрагу дзяржаў: службовая асоба — кіраўнік цэнтральнага (Румынія) або рэгіянальнага (Расія) урада на месцах.

3. У некаторых краінах: начальнік гарадской паліцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

СНД (Садружнасць Незалежных Дзяржаў) Gemeinschaft der Unabhängigen Staaten (nach der Auflösung der Sowjetunion in 1991 gegründet)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́нка, -і, ДМ -нцы, ж.

1. гл. гнаць.

2. звычайна мн. (го́нкі, -нак). Спаборніцтва ў хуткасці (на аўтамабілях, лыжах і пад.).

Аўтамабільныя гонкі.

Лыжная г.

○

Гонка ўзбраення — палітычнае супрацьстаянне некалькіх дзяржаў за перавагу ў галіне ўзбраення.

|| прым. го́начны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Г. аўтамабіль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)