супрацьдзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

Накіраваны супраць інтарэсаў дзяржавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заграні́ца, -ы, ж.

Зарубежныя дзяржавы, чужаземныя краіны.

Гандаль з заграніцай.

|| прым. заграні́чны, -ая, -ае.

З. пашпарт (для паездкі за граніцу). Загранічныя тавары (купленыя за граніцай).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nationalize, BrE -ise [ˈnæʃnəlaɪz] v. нацыяналізава́ць, рабі́ць ула́снасцю дзяржа́вы (пра фірму, прадпрыемства і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

subsidize, BrE -ise [ˈsʌbsɪdaɪz] v. субсідзі́раваць;

a subsidized theatre тэа́тр, які́ атрымлівае дата́цыі ад дзяржа́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

во́льніца, -ы, ж.

1. Свабода, незалежнасць (разм.).

2. (гіст.). Беглае насельніцтва, пераважна прыгонныя сяляне, якія асядалі на ўскраінах Маскоўскай дзяржавы і дамагаліся сваёй незалежнасці.

Казацкая в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нацыяналіза́цыя, -і, ж.

1. Перадача з прыватнай уласнасці ва ўласнасць дзяржавы зямлі, прамысловасці, транспарту, банкаў і пад.

2. Арганізацыя чаго-н. на нацыянальнай аснове.

Н. школы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экстэрытарыя́льнасць, -і, ж. (спец.).

Права дыпламатычных прадстаўнікоў, што знаходзяцца ў якой-н. дзяржаве, падпарадкоўвацца законам толькі сваёй дзяржавы; дыпламатычны імунітэт.

Э. пасла.

|| прым. экстэрытарыя́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гасуда́р, ‑а, м.

Гіст. Галава манархічнай дзяржавы; цар, імператар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

High Commissioner [ˌhaɪkəˈmɪʃənə] n. высо́кі каміса́р (пасол, кіраўнік дыпламатычнага прадстаўніцтва адной дзяржавы Брытанскай садружнасці ў іншай)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Stáatsoberhaupt

m -es, -häupter кіраўні́к [галава́] дзяржа́вы, прэзідэ́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)