Verbum

зі́мнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Дарога, пракладзеная прама па снезе для язды зімой.

|| прым. зі́мнікавы, -ая, -ае.

зледзяне́лы, -ая, -ае.

1. Які пакрыўся лёдам, ператварыўся ў лёд.

Зледзянелая дарога.

2. Халодны, як лёд; адубелы.

Зледзянелыя рукі.

гра́зкі, -ая, -ае.

1. Пакрыты граззю.

Гразкая дарога.

2. Багністы, топкі.

Гразкае дно ў вадаёме.

|| наз. гра́зкасць, -і, ж.

вако́льны, -ая, -ае.

1. Размешчаны вакол.

Вакольныя нівы.

2. Які ляжыць у баку ад самага кароткага шляху.

Вакольная дарога.

аслі́знуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; аслі́з, -зла; зак. (разм.).

Пакрыцца сліззю; стаць коўзкім.

Дарога аслізла.

абме́рзнуць, -ну, -неш, -не; -мёрз, -ме́рзла; -ні́; зак.

Пакрыцца лёдам, шэранню, абледзянець.

Дарога абмерзла.

|| незак. абмярза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

манарэ́йка, -і, ДМ -рэ́йцы, мн. -і, -рэ́ек, ж. (спец.).

Падвесны аднарэйкавы чыгуначны пуць.

|| прым. манарэ́йкавы, -ая, -ае.

Манарэйкавая дарога.

прасёлак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

Грунтавая дарога паміж невялікімі населенымі пунктамі.

|| прым. прасёлачны, -ая, -ае і прасёлкавы, -ая, -ае.