неспако́й, -ю, м.

1. Трывога, душэўнае ўзбуджэнне.

Яго ахапіў н.

2. Масавае хваляванне, узбуджэнне.

Грамадскі н.

3. Турботы, клопаты аб кім-, чым-н.

Н. за сына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суку́пны, ‑ая, ‑ае.

Аб’яднаны, сумесны, агульны. Сукупныя намаганні.

•••

Сукупны грамадскі прадукт гл. прадукт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямідзеся́тнік, ‑а, м.

Грамадскі і літаратурны дзеяч сямідзесятых гадоў 19 ст. у Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хуліга́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто груба парушае грамадскі парадак, займаецца хуліганствам.

|| ж. хуліга́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. хуліга́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмансіпа́цыя, -і, ж. (кніжн.).

1. Вызваленне ад залежнасці, прыгнёту, нераўнапраўя; адмена якіх-н. абмежаванняў.

2. Грамадскі рух за роўныя правы жанчын з мужчынамі.

|| прым. эмансіпацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

społecznik

м. грамадскі работнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

обще́ственный

1. в разн. знач. грама́дскі;

обще́ственный строй грама́дскі лад;

обще́ственная со́бственность грама́дская ўла́снасць;

обще́ственное положе́ние грама́дскае стано́вішча, стано́вішча ў грама́дстве;

обще́ственные интере́сы грама́дскія інтарэ́сы;

обще́ственная рабо́та грама́дская рабо́та (пра́ца);

обще́ственное пита́ние грама́дскае харчава́нне;

обще́ственное порица́ние грама́дскае ганьбава́нне;

обще́ственный обвини́тель грама́дскі абвінава́ўца;

обще́ственный креди́т грама́дскі крэды́т;

2. (принадлежащий сельскому обществу) ист. абшчэ́ственны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фізо́рг, ‑а, м.

1. Тое, што і фізрук.

2. Грамадскі арганізатар спартыўнай работы ў калектыве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантралёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая правярае каго-, што-н.

Грамадскі к.

|| ж. кантралёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. кантралёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асве́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (кніжн.).

1. Прагрэсіўны грамадскі дзеяч, пашыральнік перадавых ідэй і ведаў.

2. Работнік адукацыі.

|| ж. асве́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. асве́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)