Verbum

правучы́цца, -учу́ся, -ўчышся, -ўчыцца; зак.

Правесці які-н. час за вучэннем.

Правучыўся шэсць гадоў.

я́лавіна, -ы, ж.

Зямля, не араная некалькі гадоў запар; аблога.

|| прым. я́лавінны, -ая, -ае.

стаго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Прамежак часу ў 100 гадоў.

Дваццатае с.

2. чаго. Гадавіна падзеі, што адбылася 100 гадоў таму назад.

С. з дня нараджэння Рыгора Шырмы.

|| прым. стогадо́вы, -ая, -ае і стаго́дні, -яя, -яе.

пяцігадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. пяцігоддзе.

2. Які праіснаваў, пражыў 5 гадоў.

П. план.

Пяцігадовае дзіця.

скон, -у, м.

Тое, што і скананне.

◊

Да (самага) скону (дзён, гадоў, жыцця) (разм.) — да (самай) смерці.

пяціго́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Перыяду 5 гадоў.

2. Пяцігадовы план развіцця эканомікі.

дваццацігадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. дваццацігоддзе.

2. Які праіснаваў дваццаць гадоў або мае такі ўзрост.

Дваццацігадовая служба.

Д. юнак.

дзяці́ніцца, -нюся, -нішся, -ніцца; незак. (разм.).

Паводзіць сябе несур’ёзна, па-дзіцячаму (аб дарослых).

Дваццаць гадоў мае, а ўсё дзяцініцца.