аркестро́ўка

(ад аркестр)

1) выклад аркестравага музычнага твора ў выглядзе партытуры, 2) пералажэнне для аркестра музычнага твора, напр. фартэпіяннага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

курс², -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Закончаны цыкл, увесь аб’ём спецыяльнага навучання, якіх-н. працэдур.

К. сярэдняй школы.

К. гразелячэння.

2. Асобная гадавая ступень адукацыі ў вышэйшай школе і спецыяльных навучальных установах, а таксама група навучэнцаў гэтай ступені.

Скончыць к. ва ўніверсітэце.

Стараста курса.

Студэнт трэцяга курса.

3. Выклад навуковай дысцыпліны ў вышэйшай школе, у спецыяльнай навучальнай установе.

Прачытаць к. лекцый па гісторыі Беларусі.

|| прым. курсавы́, -а́я, -о́е.

Курсавая работа студэнта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інструменто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

1. Выклад музычнага твора для выканання аркестрам або інструментальным ансамблем; аркестроўка. Інструментоўка фартэпіяннай п’есы.

2. Аддзел тэорыі музыкі, які вывучае ўласцівасці асобных музычных інструментаў і прынцыпы іх спалучэння ў аркестры. Чытаць курс інструментоўкі.

3. перан. Спецыяльны падбор гукаў у вершы, які стварае пэўнае мастацкае ўражанне; гукапіс. Своеасаблівая інструментоўка прыведзеных радкоў даносіць да слыху грознае гудзенне бору. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

да́йджэст

(англ. diggest = кароткі выклад)

1) перыядычнае выданне, якое перадрукоўвае (часта скарочана) матэрыялы з іншых выданняў;

2) выданне, якое змяшчае адаптаваны выклад мастацкага твора;

3) тэле- або радыёперадача, якая паўтарае найбольш цікавыя запісы з агульнай тэматыкай.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

ле́кцыя

(лац. lectio = чытанне)

1) вусны выклад вучэбнага прадмета ў вышэйшай навучальнай установе;

2) публічнае выступленне на якую-н. тэму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

изложе́ние ср.

1. (действие) вы́клад, -ду м.; выклада́нне, -ння ср.; выка́званне, -ння ср.; раска́званне, -ння ср.; см. изложи́ть;

2. (пересказ) перака́з, -зу м.; (передача) перада́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтарэфера́т

(ням. Autoreferat, ад Autor = аўтар + Referat = рэферат)

кароткі выклад аўтарам сваёй навуковай працы (напр. а. дысертацыі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

катэхі́зіс

(гр. katechesis = вуснае настаўленне)

рэлігійная кніга, якая змяшчае кароткі выклад хрысціянскага веравучэння ў пытаннях і адказах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэфера́т

(ням. Referat, ад лац. referre = дакладваць, паведамляць)

1) кароткі выклад якога-н. пытання, зместу кнігі;

2) даклад, заснаваны на крытычным аглядзе кніг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

выклада́нне

1. (навучанне) Únterricht m -(e)s, Unterríchten n -s, Léhren n -s;

ме́тад выклада́ння Únterrichtsmethode f -, -n; Léhrmethode f -, -n; Únterrichtsgestaltung f -, -en;

2. (выкладванне) гл. выклад 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)