Schúlzeit

f -, -en

1) вучэ́бны час

2) год навуча́ння [вучо́бы]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

material​1 [məˈtɪəriəl] n.

1. матэ́рыя, ткані́на

2. матэрыя́л (у розных знач.); інфарма́цыя;

building materials будаўні́чыя матэрыя́лы;

teaching material вучэ́бны матэрыя́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хрэстама́тыя, ‑і, ж.

Вучэбны дапаможнік, які ўяўляе сабою зборнік выбраных твораў або ўрыўкаў з іх. [Турсевіч:] — Ты ведаеш [Андрэй] апавяданне са школьнай хрэстаматыі, як хлопчык раскрываў пупышкі, бутоны кветак, каб яны хутчэй зацвілі на клумбе. Колас. Трое [вучняў], трохі збіваючыся, заглядаючы ў хрэстаматыю, нараспеў дэкламуюць. Навуменка.

[Грэч. chrēstomátheia ад chrēstós — карысны і manthánō — вывучаю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбіна́т м., в разн. знач. комбина́т;

хімі́чны к. — хими́ческий комбина́т;

к. бытавы́х паслу́г — комбина́т бытово́го обслу́живания;

вучэ́бны к. — уче́бный комбина́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

экстэ́рн, ‑а, м.

1. Той, хто здае экзамены за які‑н. вучэбны курс без вучобы ў адпаведнай навучальнай установе.

2. У дарэвалюцыйнай школе — вучань, які не жыве ў інтэрнаце пры навучальнай установе.

3. Уст. Пазаштатны ўрач, які бясплатна працаваў у бальніцы для праходжання практыкі.

[Ад лац. externus — знешні, вонкавы, старонні.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хрэста́матыя хрэстама́тыя

(гр. chrestomatheia, ад chrestos = карысны + mathos = веданне)

вучэбны дапаможнік, які ўяўляе сабой зборнік выбраных твораў або ўрыўкаў з іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

training

[ˈtreɪnɪŋ]

1.

n.

1) практы́чнае навуча́ньне, падрыхто́ўка f.

training for teachers — ку́рсы для падрыхто́ўкі наста́ўнікаў

2) трэніро́ўка f.

2.

adj.

навуча́льны, вучэ́бны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schúlungskurs

m -(e)s, -e

1) вучэ́бны курс

2) курс павышэ́ння кваліфіка́цыі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

enlist [ɪnˈlɪst] v.

1. (добраахвотна) паступа́ць або́ вербава́ць на вайско́вую слу́жбу

2. (in) BrE запі́свацца (на вучэбны курс, у палітычную групоўку і да т.п.)

3. заруча́цца (падтрымкай, дапамогай)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

а́збука, -і, ДМ -буцы, ж.

1. Сукупнасць літар якой-н. пісьменнасці, размешчаных у пэўным парадку; алфавіт.

Беларуская а.

2. Вучэбны дапаможнік для пачатковага навучання грамаце; буквар.

3. перан. Асноўныя, прасцейшыя палажэнні якой-н. навукі, справы; аснова чаго-н.

А. навукі.

○

Азбука Морзэ — сістэма ўмоўных знакаў для перадачы літар праз тэлеграф.

Нотная азбука — сістэма нотных знакаў для перадачы музычных гукаў.

|| прым. а́збучны, -ая, -ае.

А. парадак.

◊

Азбучная ісціна — пра агульнавядомую, простую думку, ісціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)