насагло́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Верхняя частка глоткі, якая ўтварае поласць ззаду носа, што пераходзіць у сярэднюю частку глоткі.

|| прым. насагло́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ве́ка, -а, мн. -і, -аў, н.

Верхняя частка, якая служыць пакрыццём якой-н. пасудзіны, скрынкі, каробкі і пад.

В. куфра.

|| памянш. ве́чка, -а, мн. -і, -чак, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

це́мя, це́мя і це́мені, н.

Верхняя частка галавы, а таксама верх чэрапа паміж лобнымі, патылічнымі і скроневымі касцямі.

|| памянш.-ласк. це́мечка, -а, н.

|| прым. цемянны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зіпу́н, ‑а, м.

Старадаўняя верхняя сялянская вопратка ў выглядзе кафтана з даматканага сукна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба́к, ‑а, м.

Спец. Верхняя частка галоўкі калоны звычайна ў форме чатырохвугольнай пліты.

[Ад грэч. abax (abakos) — стол, лічыльная дошка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўтарапла́н, ‑а, м.

Аэраплан, у якім верхняя плоскасць крылаў значна большая, чым ніжняя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўне́р, -няра́, мн. -няры́, -няро́ў, м.

Верхняя, часцей прышыўная частка адзення, што прылягае да шыі.

Прышыць к.

|| памянш. каўне́рык, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. каўняро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

маку́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Вяршыня чаго-н.; верхавіна.

2. Верхняя частка галавы, макаўка.

Шапка сядзела на самай макушцы.

|| прым. маку́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сак¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Жаночая верхняя вопратка тыпу кароткага прасторнага паліто.

|| памянш. сачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.; прым. сачко́вы, -ая, -ае.

|| прым. са́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

іанасфе́ра, ‑ы, ж.

Верхняя частка атмасферы, якая ўтрымлівае ў сабе іоны і свабодныя электроны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)