шушпа́н, ‑а, м.

Старажытнае верхняе жаночае адзенне ў выглядзе свабоднага кафтана або шырокай доўгай кашулі, сарафана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жупа́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Верхняе мужчынскае і жаночае адзенне з каляровага сукна ў палякаў, беларусаў і ўкраінцаў (гіст.).

Які пан, такі і ж. (прыказка).

|| прым. жупа́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ску́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. гл. скура.

2. Невялікая вырабленая шкура жывёлы (для пашыву шапак, каўняроў і пад.).

3. Верхняе покрыва, абалонка пладоў.

С. памідора.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

столь, -і, ж.

1. Верхняе ўнутранае пакрыццё памяшкання, процілеглае падлозе.

Пафарбаваная с.

2. Паверхня гэтага пакрыцця з боку гарышча.

Насыпаць пяску на с.

Пад столь — вельмі высокі.

|| прым. сто́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чэкме́нь, ‑мяня, м.

Старадаўняе верхняе мужчынскае адзенне каўказскага тыпу ў выглядзе паўкафтана, пашытага ў талію са зборкамі ззаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хала́т

(ар. chalat)

1) верхняе хатняе або рабочае адзенне;

2) верхняе адзенне ў некаторых азіяцкіх народаў (напр. бухарскі х.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рато́нда², -ы, ДМ -ндзе, мн. -ы, -то́нд і -аў, ж.

Верхняе цёплае жаночае адзенне без рукавоў у выглядзе доўгай накідкі, распаўсюджанае ў канцы 19 — пачатку 20 ст.

|| прым. рато́ндавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Стрымня (р., верхняе цяч. Няслухі) 7/559

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

расху́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Перастаць быць захутаным, зняўшы з сябе якое‑н. верхняе адзенне (хустку, шаль і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́фта

(польск. kofta)

верхняе кароткае жаночае адзенне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)