прыда́цца¹, -да́мся, -дасіся, -да́сца; -дадзімся, -дасце́ся, -даду́цца; -да́ўся, -дала́ся, -ло́ся; зак.

1. Аказацца патрэбным; падысці.

Набытыя веды прыдаліся ў гэтай справе.

2. Выдацца, здарыцца.

Прыдаўся пагодлівы дзень.

|| незак. прыдава́цца, -даю́ся, -дае́шся, -дае́цца; -даёмся, -даяце́ся, -даю́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абу́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абучыць.

2. у знач. прым. Які атрымаў пэўныя веды, навыкі. Абучаны салдат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сістэматызава́ць systematisíeren vt;

сістэматызава́ць ве́ды пед die Kénntnisse systematisíeren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

fundíert

a абгрунтава́ны

gut ~es Wíssen — грунто́ўныя [глыбо́кія] ве́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Non jacet in molli veneranda scientia lecto

Глыбокія веды не ляжаць на мяккім ложку.

Глубокие знания не лежат на мягкой постели.

Гл.: Non est...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

спецыялі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які валодае якой-н. спецыяльнасцю, мае спецыяльныя веды ў якой-н. галіне навукі, тэхнікі, мастацтва.

С. па сардэчных захворваннях.

|| ж. спецыялі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

обши́рный

1. (просторный) вялі́зны, вялі́кі, шыро́кі;

2. перен. вялі́кі, шыро́кі;

обши́рные зна́ния вялі́кія ве́ды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

зна́нне, ‑я, н.

Разм. Веды. — У сваёй рабоце чэрпаў малады настаўнік і поўную чару высокага задавальнення, пазіраючы, як дзеці набіраліся знання. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзаменава́ць

(лац. examinaге)

правяраць веды па якім-н. вучэбным прадмеце на экзамене.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

learning [ˈlɜ:nɪŋ] n.

1. вывучэ́нне, вучо́ба

2. ве́ды, эруды́цыя;

a man of great learning чалаве́к з вялі́кай эруды́цыяй

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)