Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Страж ‘ахоўнік, абаронца’ (ТСБМ), страж, стра́жа ‘варта’ (беласт., ашм., Сл. ПЗБ). Мяркуючы па прыкладах, даволі позняе запазычанне з рус.страж ‘тс’, дзе праз царкоўнаславянскую з ст.-слав.стражь, стража ‘тс’, або праз польск.straż ‘тс’, што з чэш.straž, параўн. ст.-польск.stróża (Басай-Сяткоўскі, Słownik, 341). Сюды ж стра́жнік ‘ляснік, лясны абходчык’ (Нас., Гарэц.; ганц.Ск. нар. мовы), ‘паліцэйскі’ (Бяльк.), што з рус.стра́жник ‘вартаўнік’ або польск.strażnik ‘вартаўнік, наглядчык’. Гл. Цвяткоў, Запіскі, 2, 1, 62.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Tórhüter
m -s, -
1) бра́мнік, вартаўні́к
2) спорт. варата́р
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kościelny
1. касцёльны; царкоўны;
2.м. касцёльны (царкоўны) вартаўнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
здаўме́цца, ‑еюся, ‑еешся, ‑еецца; зак.
Разм. Дадумацца да чаго‑н., здагадацца аб чым‑н. Вартаўнік націскаў плячамі і, было відаць па ўсім, не мог здаўмецца, хто стаіць перад ім.Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
старо́жкаж
1. Wä́chterhäus¦chen n -s, -, Wä́rterhäus¦chen n;
2.разм (жанчына-вартаўнік) Wächterin f -, -nen, Wärterin f -, -nen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
а́ргус, ‑а, м.
1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — стовокі вартаўнік, якога багіня Гера паставіла вартаваць Іо, дачку аргонскага цара.
2.перан.Кніжн.уст. Пільны ахоўнік, вартавы. // Сімвал пільнасці.
3. Лясная птушка сямейства фазанавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пачыкіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.
Разм. Тое, што і пачыкільгаць. Смірын падставіў плячо, і яны ўдвух пачыкілялі да шашы.Алешка.Вартаўнік, стары, кульгавы, апрануты ў чорную бурку з башлыком, .. пачыкіляў дамоў.Дайліда.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)